Το ταξίδι μας ξεκίνησε νωρίς το πρωί. Πηγαίναμε στην 78η Πανελλήνια Ορειβατική Συγκέντρωση, στο Κερκέτιο Όρος (Κόζιακας). Κάθε χρόνο οι ορειβάτες όλης της χώρας συναντιόμαστε σε κάποιο από τα βουνά μας το πλησιέστερο Σαββατοκύριακο στη γιορτή του προστάτη Προφήτη Ηλία. Από την Καλαμάτα μέχρι τα Τρίκαλα είναι μακρύ ταξίδι, μοιρασμένο σε ευθείες γραμμές με απέραντες πεδιάδες.
-«Που είμαστε?» ρώτησα γεμάτη απορία, καθώς έβλεπα στο βάθος τις σιλουέτες των μακρινών βουνών να σχηματίζουν στον ορίζοντα γιγάντιες ανθρώπινες παραστάσεις.
-«Να, εκεί που βλέπεις να ξεπροβάλλουν κάτι σπιτάκια είναι η Ελάτη, φτάνουμε.»
Το λευκό μας βανάκι, έστριψε δεξιά και μέσα σε λίγη ώρα, από τους απέραντους κάμπους που απλώνονταν σαν πέπλα δεξια και αριστερά του δρόμου, βρεθήκαμε σε ένα απίστευτο φυσικό πράσινο τοπίο. Πυκνά δάση με πελώρια έλατα επικρατούσαν σε όλο τον ογκό του βουνού. Τα κρύα νερά του Πορταϊκού Ποταμού έρρεαν άφθονα, παρόλο που βρισκόμασταν στην καρδιά του καλοκαιριού.
Δεν αργήσαμε να φτάσουμε στην περιοχή του Περτουλίου απ’ όπου ξεκινούσε το μονοπάτι για το «Καταφύγιο Κόζιακα», το σημείο της κατασκήνωσης και της εκδήλωσης. Αποβιβαστήκαμε και κατευθυνθήκαμε σε μία ξύλινη κατασκευή όπου σαν καλός οικοδεσπότης, ο «Σύλλογος Ορειβασίας Χιονοδρομίας Τρικάλων» μας καλωσόρισε και μας έδωσε πληροφορίες που θα μας ήταν χρήσιμες για τις επόμενες ώρες της ανάβασης.
Το περιπετειώδες κομμάτι της εκδρομής μας, είχε ήδη αρχίσει με τα κίτρινα σημαδάκια στους κορμούς των δέντρων να παίρνουν τον ρόλο του καθοδηγητή. Η ανάβαση συνεχιζόταν και σιγά-σιγά τα δέντρα σταμάτησαν. Σταμάτησαν τα πάντα. Τέλος. Μόνο βράχια. Βλέπαμε σχεδόν παντού. Είμασταν τόσο ψηλά. Χίλια επτακόσια πενήντα μέτρα πάνω απο την θάλασσα. Ποτέ στην ζωή μου δεν είχα βρεθεί τόσο ψηλά. Οι πλαγιές γυμνές και βραχώδεις και οι κορυφές σουβλερές.
-«Σκαρφάλωσε αυτό το σημείο και έφτασες!» μου φώναξε ένα μέλος απο τον Ορειβατικό Σύλλογο της Σπάρτης, που προχωρούσε μπροστά από εμένα.
Ένα πανέμορφο θέαμα εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μου. Αμέτρητες, πολύχρωμες σκηνές έκαναν την διαφορά, από μακριά. Πηγές με τρεχούμενα νερά, πράσινη βλάστηση και μερικά σκόρπια έλατα στην μέση του πουθενά. Άνθρωποι από κάθε μεριά της Ελλάδας με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο τους. «Καλωσορίσατε!» η λέξη που άκουγαμε συνέχεια καθώς περπατούσαμε φορτωμένοι με πράγματα για να βρούμε ενα καλό σημείο να κατασκηνώσουμε.
Θα ήταν οκτώ η ώρα και ακόμα έφεγγε η μέρα. Πήρα μία βαθιά αναπνοή από τον φρέσκο, δίχως ίχνος υγρασίας, αέρα και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Συλλόγου κατηφόρισαμε προς το καταφύγιο για την έναρξη της εκδήλωσης.
Σαν πρεσβευτές της Μεσσηνιακής γης και μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας, σε συνεργασία με το «Σχολείο Ελιάς και Λαδιού Καλαμάτας», μεταφέραμε εκατό μπουκαλάκια εξαιρετικά παρθένου ελαιολάδου για να μοιράσουμε σε όλους τους Συλλόγους που έδιναν το παρόν σε αυτή την πανελλήνια γιορτινή συγκέντρωση. Η έκπληξη, η χαρά αλλά και η ευχαρίστηση ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων των μελών. «Χαιρόμαστε για την πρωτοβουλία σας, είναι κάτι που θα θυμόμαστε! Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας», αποκρίθηκαν οι οικοδεσπότες.
Η εκδήλωση και οι χαιρετισμοί συνεχίστηκαν, ενώ δεν άργησαν τα όργανα και οι παραδοσιακοί χοροί κάτω απο το φως του φεγγαριού. Λίγο πιο πέρα ένας ορειβάτης, αλλά και λάτρης της αστροφυσικής, έδειχνε τους αστερισμούς και τους πλανήτες με το τεράστιο τηλεσκόπείο του. Σίγουρα θα μπορούσε να συζητάει μέχρι τις πρωινές ώρες για διάφορες θεωρίες, αλλά και το πόσο μικροσκοπικοί είμαστε στο αχανές σύμπαν.
Το επόμενο πρωί αναχωρήσαμε για την κορυφή Αστραπή, στα χίλια εννιακόσια μέτρα, απ’ όπου διακρίνονταν όλες σχεδόν οι οροσειρές γύρω από τον Θεσσαλικό κάμπο. Από τον Όλυμπο μέχρι τα Τζουμέρκα και τα Άγραφα. Σε λίγες ώρες θα τελείωνε η Συγκέντρωση και θα πέρναμε το δρόμο του γυρισμού. Ήταν η πρώτη μου φορά σε μία τόσο μεγάλη πανελλήνια συγκέντρωση και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα είναι η τελευταία. Όμορφα συναισθήματα και αμέτρητες εικόνες στο μυαλό μου.
«Το μόνο Ζεν που μπορείς να βρεις στις κορυφές των βουνών είναι το Ζεν που θα κουβαλήσεις μαζί σου εκεί πάνω». RobertM. Pirsig
Βαλσαμάκη Παναγιώτα
