Από το πρωί σήμερα, φαίνεται πως θα έχουμε μια υπέροχη και ζεστή μέρα. Ξεκινάμε όλοι μας με καλή διάθεση για τα Σκλαβέικα. Είμαστε γύρω στα 45 άτομα και έχουμε αρχηγό στην πορεία μας τον κύριο Γιώργο Θεοδωρακόπουλο ο οποίος είναι και πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Σκλαβέικων. Ο δρόμος για τα Σκλαβέικα περνά από το Κοπανάκι. Έχουν στοιχεία ταυτότητας τα πέτρινα αλώνια και το κακοτράχαλο παρθένο φυσικό τοπίο. Είναι ένα πανέμορφο χωριό και την εποχή αυτή που το επισκεφτήκαμε ήταν στα ωραιότερά του.....

    Το χωριό έχει ερημώσει από το 1965 λόγω της μετανάστευσης (εξωτερικής και εσωτερικής). Πριν ερημώσει ήταν ένα αυτόνομο βασίλειο με απόλυτη αυτάρκεια. Η μόνη επικοινωνία των ντόπιων ήταν με το Κοπανάκι και αυτό για λόγους απόκτησης συμπληρωματικών αγαθών π.χ τεχνικής υποστήριξης. Είχε σιτηρά και αιγοπρόβατα. Αυτά ήταν η κύρια απασχόληση των κατοίκων. Το 1981 ιδρύεται ο «Σύλλογος των εν Αθήναι Σκλαβέων». Ο δρόμος, το ρεύμα και η ανοικοδόμηση ήταν τα κύρια επιτεύγματα του συλλόγου. Το ρεύμα ήρθε το 1991. Τα αλώνια χαρακτηρίστηκαν νεότερα διατηρητέα μνημεία το 1986. Από τότε πραγματοποιείται κάθε καλοκαίρι αναπαράσταση του παραδοσιακού αλωνίσματος. Η περιοχή προσφέρεται για ορεινό ποδήλατο, πεζοπορία και ορειβασία. Στα πλαίσια αυτών των χαρακτηριστικών του χωριού οργανώθηκε για δεύτερη φορά φέτος η ορειβατική εξόρμηση. Ένα μεγάλο τμήμα του μονοπατιού που περάσαμε πατήθηκε μετά από 15 χρόνια. Είχαμε αρκετά δύσβατα σημεία και ήταν μια μικρή περιπέτεια το άγριο του τοπίου... Φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο είχαμε πανοραμική θέα σε κάθε σημείο του ορίζοντα. Από τα δυτικά το Ιόνιο, τη λίμνη του Καϊάφα, τον Πύργο και την Κυπαρισσία. Από τα ανατολικά βλέπαμε το χιονισμένο Ταΰγετο, το Τετράζι και τα γύρω χωριά. Από τα βορεινά τον Επικούρειο Απόλλωνα, τη Φιγαλεία, το Μαίναλο και όλη την κοίτη της Νέδας. Κατηφορίζοντας το μονοπάτι για το χωριό ήμασταν όλοι μαγεμένοι από το υπέροχο φυσικό τοπίο γύρω μας. Στο χωριό μας περίμενε η Κυρία Μαρία με μια ευχάριστη έκπληξη. Δροσερό νερό από το πηγάδι και ζεστή παραδοσιακή φασολάδα με ελιές και ζεστό ψωμί. Όλα αυτά διακοσμημένα με βάγιες ολόγυρα όπως απαιτούσε τούτη η ξεχωριστή Κυριακή. Η Κυριακή των Βαΐων του 2013.

Το κείμενο συντάχθηκε από την Αστρινιά Πατρινιού και τον Γιώργο Θεοδωρακόπουλο τον οποίο ευχαριστούμε θερμά από τον ορειβατικό σύλλογο για τις πληροφορίες, την ξενάγηση και την φιλοξενία του.

οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το φίλο μας Χαράλαμπο Παπανδρινόπουλο