"Να γυρίζεις τη γης, να βλέπεις – να βλέπεις και να μη χορταίνεις - και να τα βλέπεις όλα σα για πρώτη φορά, να τα βλέπεις όλα σα για τελευταία φορά,
...με μακρόσυρτη ματιά, κι έπειτα να σφαλνάς τα βλέφαρα και να νιώθεις τα πλούτη να κατασταλάζουν μέσα σου ήσυχα, τρικυμιστά, όπως θέλουν, ωσότου να τα περάσει από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός, να κατασταλάξει το ξαθέρι απ’ όλες τις χαρές και τις πίκρες σου – τούτη η αλχημεία της καρδιάς, είναι, θαρρώ, μια μεγάλη, αντάξια του ανθρώπου ηδονή. Γιατί έτσι μπορείς όχι μονάχα να γνωρίσεις τον εαυτό σου, παρά, πολύ σπουδαιότερο: να ξεπεράσεις το περήφανο το εγώ σου, βυθίζοντάς το, αρμονίζοντας το μέσα στο αγωνιζόμενο και περιπλανώμενο στράτευμα του ανθρώπου.»
΄Eτσι προλογίζει ο Νίκος Καζαντζάκης στο "Ταξιδεύοντας στην Ισπανία"
Tα Πυρηναία είναι συνδεδεμένα με την Ελληνική μυθολογία. Ο Ηρόδοτος αναφέρει την Πυρήνη, ως όνομα πόλης στην Κελτική Ευρώπη. Από την Ελληνική μυθολογία, γνωρίζουμε τους άθλους του Ηρακλή, ο 10ος στην σειρά, ήταν να κλέψει τα βόδια του Γηρυόνη τoν τρικέφαλο και τρισώματο γίγαντας που κατοικούσε στα νησιά Ερύθειοι, την σημερινή Ιβηρική χερσόνησο . Ο Ηρακλής σκότωσε τον Γηρυόνη, κοντά στον ποταμό Ανθεμούντα. Τύμβος που ανακαλύφθηκε στα τέλη του 3ου μ.χ. αιώνα στην πόλη Κάντθ που θεωρήθηκε η «τελευταία κατοικία» του Γηρυόνη. Στην διαδρομή προς τις Ερύθειες νήσους ο Ηρακλής φιλοξενήθηκε από τον Βασιλιά της Μεσογειακής Γαλατίας Βεβρυκα ή Βεβρύκιο, όπου συνάντησε την κόρη του την Πυρήνη. Αυτή έμεινε έγκυος από τον Ηρακλή και λέγεται ότι γέννησε ένα τέρας. Στεναχωρημένη, κατέφυγε στο βουνό, όπου και την κατασπάραξαν τα άγρια ζώα. Ο Ηρακλής, επιστρέφοντας μετά την αναμέτρησή του με τον Γηρυόνη, βρήκε το πτώμα της, την έθαψε με τιμές πριγκίπισσας μετακινώντας τεράστιες πέτρες και έτσι σχηματιστήκαν τα βουνά πού από τότε λέγονται Πυρηναία.
Το δικό μας ορειβατικό ταξίδι με προορισμό τα Πυρηναία, ξεκίνησε το Σάββατο στις 10 Αυγούστου από Καλαμάτα οδικώς με το λεωφορείο του Συλλόγου Καλαμάτας. Ο Kώστας ,ο Μανώλης, ο Σταύρος , ο Ηλίας ,η Κατερίνα, η Αντιγόνη ο Σταύρος κι η Φωτεινή και στην Ηγουμενίτσα ενωθήκαμε στην παρέα ο Δημήτρης και η Γεωργία από Πτολεμαΐδα.
1η μέρα: Πάτρα-Ηγουμενίτσα -Ανγκόνα στο καράβι κουβεντούλα, σχέδια και ύπνος στο κατάστρωμα με σλιπινγκ-μπανκ.
2η μέρα: Φτάνουμε απόγευμα στην Ανγκόνα, και “on the road” πλέον, διασχίζουμε την Τοσκάνη απολαμβάνοντας τους κίτρινους από ηλιοτρόπια αγρούς που εναλλάσσονται με τους φροντισμένους αμπελώνες τους , περνάμε από τούνελ ,εντυπωσιακές κοιλαδογέφυρες και περιοχές που “ευωδίαζαν” από την εκτεταμένη ζωοπαραγωγή για να καταλήξουμε στην Γένοβα όπου και περνάμε την νύχτα μας.
3η μέρα: Το πρωί Γαλλία. Κυανή ακτή : όλο κοιλαδογέφυρες και διόδια ! Το απόγευμα επιτέλους Ισπανία! Belasquez . Συναντηθήκαμε με την Irene, την Ισπανίδα οικοδέσποινα που έχοντας σπουδάσει Ελληνική λογοτεχνία και έχοντας ζήσει ένα χρόνο στην Καλαμάτα ήταν η ψυχή και το κίνητρο της αποστολής αυτής. Οργάνωσε και προγραμμάτισε τα μέρη που θα επισκεπτόμασταν και τις κορφές που θα κατακτούσαμε. Μετά την ζέστη στην Ελλάδα, εδώ δροσιά, βροχή κι ορμητικά ποτάμια. Ήμασταν τυχεροί ευτυχώς, βρήκαμε ένα ξύλινο σπιτάκι στο κάμπινγκ “IXEIA” για να μείνουμε κι έτσι γλυτώσαμε την υγρασία στην σκηνή. Κουβέντα και σχέδια για την πρώτη κορφή Αneto 3.404m. κι αφού πήραμε την πρόβλεψη καιρού για τις επόμενες μέρες, βγάλαμε το πρόγραμμα για την ανάβασή μας.
4η μέρα: Σήμερα η μέρα προβλέπει βροχές οπότε αφιερώνεται σε ξεκούραση και αναψυχή, Γνωριμία και περιήγηση στην Ainsa ένα σημαντικό τουριστικό χωριό, με μεσαιωνική επιρροή που βρίσκεται στην συμβολή των ποταμών Cinca και Ara. Στην κεντρική πλατεία βρίσκεται ναός όπου ο μύθος τοποθετεί το θαύμα του σταυρού της φωτιάς που εμφανίστηκε σε μία βελανιδιά, και έδωσε την νίκη στα στρατεύματα του χριστιανού βασιλιά García Jiménez . Το ιστορικό κέντρο της από το 1965, έχει ανακηρυχτεί ιστορικό-καλλιτεχνικό μνημείο της Αραγονίας . (Η Αραγονία είναι μια περιοχή στο βόρειο τμήμα της Ισπανίας. Είναι η καρδιά της περιοχής που αποτελούσε κατά τον Μεσαίωνα το Στέμμα της Αραγονίας, και περιελάμβανε τις περιοχές Βαλένθια, Μούρθια, Καταλονία, Βαλεαρίδες Νήσοι, Βενετία, Νότια Ιταλία, Σικελία και κάποιες ελληνικές αποικίες.) Η Αραγονία χρησιμοποιούσε τη δική της γλώσσα και τους δικούς της νόμους. Σήμερα, η Aραγονία έχει πρωτεύουσα την Σαραγόσα η οποία κατέχει πάνω από το μισό του συνολικού πληθυσμού (1,2 εκ) είναι αραιοκατοικημένη σε 47,700 km2.
5η μέρα: Αφού κάναμε τις προμήθειες μας σε τρόφιμα και ετοιμάσαμε τα σακίδια και το φαγητό για το βουνό φύγαμε από το camping κατά το μεσημέρι. Παρκάραμε το λεωφοριάκι στην αρχή του εθνικού πάρκου Posets-Maladeta στα 1.785 m και ξεκινήσαμε την πορεία μας από το Hospital de Benas για το καταφύγιο Reclusa στα 2.140m. Ορμητικοί χείμαρροι και καταρράκτες δείχνουν τις νεροποντές που προηγήθηκαν τις προηγούμενες βδομάδες. ΄Απειρος κόσμος καθότι παραμονή δεκαπενταύγουστου: ορειβατικές οικογένειες, γυναίκες και άνδρες κάθε ηλικίας, παιδιά μέχρι και τα κατοικίδια σκυλιά, ένα πολύχρωμο πανηγύρι.
Σε δύο ώρες φτάσαμε κάτω από την κορυφογραμμή των “Montes Malditos”, περνώντας από ποταμάκια με ξύλινες γέφυρες αργότερα ρυάκια ομορφαίνουν την διαδρομή μας πλαγιές με μαύρη πεύκη ,ελάτη, υπέροχα αλπικά αγριολούλουδα, όπως εντελβάϊς, ίριδες, καθώς και μεγάλες τρύπες από τις στοές που έχουν κάνει οι μαρμότες . Μετά την δύση του ήλιου στήσαμε τις σκηνές στο λιβάδι μπροστά από το καταφύγιο, “ La Renclusa”. Προετοιμασία του σακιδίου κουβεντούλα ενθουσιασμός και προσμονή για την αυριανή ανάβαση, ανησυχία για το πέρασμα του Μωάμεθ.
6η μέρα: H μεγάλη μέρα ήρθε… δεκαπενταύγουστος! Μέρα για την μεγάλη κορφή, Pico Aneto 3.404m. Ξεκίνημα πριν το χάραμα. Μέσα στο σκοτάδι δεκάδες φωτεινές κάμπιες από ομάδες ορειβατών κινούνται προς τα πάνω από διάφορες πλευρές, ένα ποίημα!
Η πρωινή ψύχρα διαλύεται γρήγορα, στις 6.30 αχνοφαίνεται ο ορεινός όγκος, οι γρανιτένιες κορφές . Ανάβαση ditect, σε μια τεράστια ποικιλία εδάφους που κυμαίνεται από χορταριασμένες πλαγιές, σε απότομες βραχώδεις κορυφογραμμές, γιγαντιαία πεδία boulder, μεγάλες πλάκες γρανίτη και απότομα τμήματα πάγου. Μετά από μικρή στάση στο Paso Portillion (2642m) αργό και προσεκτικό περπάτημα με grabon περάσαμε τον παγετώνα, Glaciar de Aneto, και φτάσαμε στην κορυφή με επιτυχία. Ύστερα από έξη ώρες κοπιαστικής πορείας φτάσαμε στο περίφημο Passo de Mahoma (πέρασμα του Μωάμεθ)! Τρομακτικό το πέρασμα, συνωστισμός ορειβατών, γιατί χωράει να περάσει μόνο ένας. Τελικά φτάσαμε στην κορυφή, μία μεγάλη βραχώδη περιοχή , με αρκετό χώρο και πολλά μνημεία , συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου σταυρού και μιας Μαντόνας που στέκονται με μεγαλοπρέπεια. Ισπανοί, Γάλλοι και μόνο εμείς Έλληνες ! χαλαρώσαμε και ξεκουραστήκαμε για λίγο, ο καιρός ήταν υπέροχος. Φωτογραφίες, μαγευτική θέα.
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με μια κατάβαση πολύ πιο κουραστική από την ανάβαση, για να φτάσουμε ύστερα από πέντε ώρες πορείας πίσω στο καταφύγιο“La Reclusa” και να ξαναστήσουμε τις σκηνές μας που είχαμε αφήσει στο καταφύγιο. Συμπληρώσαμε δώδεκα ώρες πορείας. Μια γεμάτη μέρα έφτασε στο τέλος της…
Το βράδυ στο καταφύγιο απολαύσαμε για δείπνο μια νόστιμη ρεβυθόσουπα και κουβέντα με τον υπεύθυνο του καταφυγίου που μας κέρασε κρασί σε “porron”! Φοβερή μέρα , ήδη έχει επιτευχτεί με επιτυχία ο πρώτος στόχος της αποστολή μας πλέον, η ανάβαση στην κορυφή “Aneto” μια υπέροχη κορυφή , που δίνει την αίσθηση του να είσαι στην κορυφή του κόσμου, είναι μια υπέροχη ανάβαση!
7η μερα: Πρωινό στο καταφύγιο και αφού περιμέναμε να στεγνώσουν οι σκηνές από την πρωινή δροσιά τις μαζέψαμε, απολαύαμε τα παιχνίδια που έκαναν οι Μαρμότες, οι μεγάλοι αυτοί σκίουροι εδάφους του γένους Marmota. Οι Μαρμότες συνήθως ζουν σε λαγούμια , και διαχειμάζουν εκεί τον χειμώνα. Τις συναντούμε σε ορεινές περιοχές, όπως οι Άλπεις , βόρεια Απέννινα , ευρασιατικές στέπες, Καρπάθια , Tatras και Πυρηναία στην Ευρώπη και τη βορειοδυτική Ασία, τα Βραχώδη Όρη , Black Hills , Cascades , Σειρές Ειρηνικού , και Σιέρα Νεβάδα στη Βόρεια Αμερική . Οι περισσότερες μαρμότες είναι πολύ κοινωνικές και χρησιμοποιούν δυνατά σφυρίγματα για να επικοινωνούν μεταξύ τους, ειδικά όταν ανησυχούν, τρώνε κυρίως χόρτα και πολλά άλλα είδη όπως μούρα, λειχήνες, βρύα, ρίζες και λουλούδια.
8η - 9η μέρα: Όλη μέρα αφιερωμένη στην Via Ferrata. Υπέροχη εμπειρία , καταρράκτης Cascada de Sorrosa! Tην επόμενη μέρα επίσκεψη στην Jaca και περιήγηση στην πόλη το μεσημέρι παραδοσιακό φαγητό “paella”.
10η μέρα: ΄Ετοιμοι για τον δεύτερο στόχο της αποστολής μας , την δεύτερη ανάβασή μας στο “Monte Perdido” 3.355m το δεύτερο σε ύψος βουνό της Ισπανίας. Τα χαράματα ξεκινήσαμε με το λεωφορείο για το σημείο εκκίνησης δηλαδή την κοιλάδα “ Pradera de Ordesa”.
Περάσαμε ένα όμορφο φαράγγι, το μεγαλύτερο και βαθύτερο της Ευρώπης, με πολυάριθμα κοπάδια από πρόβατα και αίγαγρους ενώ εντυπωσιαστήκαμε από τους πανέμορφους αετούς και τα σπάνια όρνεα, όπως ο γυπαετός ο γενειοφόρος, που βλέπαμε στον ουρανό και σε λιγότερο από 4 ½ ώρες φτάσαμε στο καταφύγιο “Refugio Goriz “. Ξεκουραστήκαμε λίγο και μετά ακολουθήσουμε την κλασσική διαδρομή. Μετά από μια απότομη άνοδο μέσα από μια χοάνη φτάσαμε στη διάσημη “La escupidera” (Το πτυελοδοχείο), είναι η περιοχή των Πυρηναίων με τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα κατά την χειμερινή περίοδο, επειδή είναι μια απότομη πλαγιά από μπροστά και από το πλάι και καταλήγει σε ένα απότομο βράχο. Το μεγαλύτερο μέρος του έτους, “La escupidera” είναι καλυμμένη με χιόνι ή και πάγο μερικές φορές, έτσι είναι απαραίτητη η χρήση κραμπόν και πιολέ . Ευτυχώς εμείς δεν αντιμετωπίσαμε τέτοιο θέμα, συναντήσαμε μόνο λίγες χιονούρες. Το τελευταίο ανέβασμα ήταν αρκετά δύσκολο γιατί είχε χαλαρό πέτρωμα “ σαρα”. Τελικά φτάσαμε στην κορυφή. Σ’ αυτό το εκπληκτικό ορεινό τοπίο κέντρο ήταν ο ασβεστολιθικός όγκος του Monte Perdido, η θέα ήταν εντυπωσιακή , στα βορειοδυτικά η επιβλητική ασβεστολιθική κορυφή του Κυλίνδρου. Ξεκουραστήκαμε και απολαύαμε την θέα για κάμποση ώρα. Μετά την πρώτη κουραστική κατάβαση, λόγω της χαλαρότητας του πετρώματος, κάναμε στάση σε μια αλπική λιμνούλα στα 3.000m όπου οι πιο τολμηροί της ομάδας έκαναν μπάνιο στα παγωμένα νερά της, οι υπόλοιποι απλώς βούτηξαν τα πόδια για λίγο!
Το ταξίδι της επιστροφής μας είχε ήδη ξεκινήσει!
Σε λίγες μέρες ολοκληρώθηκε το ταξίδι και η ομάδα επέστρεψε πίσω στην Ελλάδα, γεμάτη χαρά και νέες εμπειρίες.