Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ο Ορειβατικός Σύλλογος Καλαμάτας πραγματοποίησε μια διαφορετική από τις καθιερωμένες εξορμήσεις, στόχος της οποίας ήταν η «κατάκτηση του ‘Έρωτα».

Είναι άραγε αρκετή μια πεζοπορία για να κατακτηθεί ο «Έρωτας»;

Μόνο αν επισκεφτεί κανείς την Ύδρα αυτό είναι εφικτό και για μας ο στόχος επετεύχθη αφού προορισμός της ομάδας μας ήταν η πεζοπορία προς την ψηλότερη κορυφή της Ύδρας με την γεμάτη συμβολισμούς ονομασία: «Έρως».

Η εξόρμηση αυτή όμως είχε και κοινωνικό χαρακτήρα, αφού σύσσωμη η αποστολή παρευρέθηκε το βράδυ του Σαββάτου στη συναυλία Αλληλεγγύης για την ενίσχυση του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Κορίνθου με τη συμμετοχή των αγαπημένων τραγουδοποιών, Θανάση Παπακωνσταντίνου και Γιάννη Χαρούλη, στον όμορφο χώρο της Αρχαία Κορίνθου.

Έπειτα από την ξεχωριστή βραδιά που μας προσέφεραν οι παραπάνω καλλιτέχνες και όλοι οι εθελοντές που έκαναν πράξη την ανθρώπινη αλληλεγγύη, η αποστολή μας διανυκτέρευσε στην Αρχαία Επίδαυρο.

Νωρίς το πρωί της Κυριακής κατευθυνθήκαμε προς το Μετόχι απ’ όπου πήραμε το καραβάκι με προορισμό το λιμάνι της Χώρας της Ύδρας.

Ένα λιμάνι που φαντάζει σαν πίνακας ζωγραφικής με τα χρώματα της ιστορίας του κορνιζωμένος στο γαλάζιο της θάλασσας καθώς το προσεγγίζει ο επισκέπτης.

Έπειτα από σύντομη ξεκούραση και εντυπωσιασμένοι από την γραφικότητα του οικισμού, παραμερίσαμε την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα του νησιού και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας που ήταν η ανάβαση στην κορυφή Έρως, την υψηλότερη κορυφή-βουνό της Ύδρας με υψόμετρο 588 μέτρα.

Περνώντας μέσα από τον γραφικό οικισμό της Ύδρας, είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τα επιβλητικά αρχοντικά σπίτια που δεσπόζουν αγέρωχα και την Εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου που είναι πολιούχος του νησιού.

Ακολούθως διασχίσαμε ένα πανέμορφο πευκοδάσος, ανηφορίσαμε το απότομο εντυπωσιακό καλντερίμι μέχρι που βρεθήκαμε στην πύλη της Μονής του Προφήτη Ηλία, εκεί όπου ο Προφήτης με ανοιχτές τις αγκάλες καλωσορίζει κάθε επισκέπτη με την επιβλητική ματιά του που ζωντανεύει μέσα από το ψηφιδωτό που στολίζει την πύλη.

Η Μονή του Προφήτη Ηλία είναι το μοναδικό ανδρικό μοναστήρι του νησιού.

Χτισμένη το 1815 από αγιορείτες μοναχούς συμμετείχε ενεργά στην Επανάσταση του 1821. Στα κελιά της Μονής, μετά τη σύγκρουση του με τον Υδραίο πρόεδρο του Εκτελεστικού Γ. Κουντουριώτη, φυλακίστηκε το 1825 για τέσσερις μήνες ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Μετά από την επίσκεψη μας στην Μονή συνεχίσαμε την ανοδική κατεύθυνση μας προς την κορυφή Έρως.

Έπειτα από την έντονη ανηφορική και ευχάριστα κοπιαστική πορεία, η κορυφή του «Έρωτα» μας αντάμειψε με την μοναδική πανοραμική θέα του νησιού που σε κυριεύει.

Εκεί ο επισκέπτης νιώθει ότι δεν είναι τυχαία η ονομασία της κορυφής.

Τι άλλο άραγε μαρτυρά η αιώνια προσευχή του βουνού προς τον ουρανό από τον έρωτα της φύσης για το θείο και το ουράνιο;

Η άφατη ομορφιά του Αργοσαρωνικού Κόλπου και του Μυρτώου Πελάγους που αστραφτοκοπά 600 μ. χαμηλότερα, ένας υψιπετής εναγκαλισμός στο άπειρο θάμβος της δημιουργίας και στην απεραντοσύνη του ωραίου όπως αναφέρουν κάποιοι ταξιδιωτικοί οδηγοί.

Έπειτα από την εθιμοτυπική φωτογράφηση της ομάδας με φόντο το απέραντο γαλάζιο, αποφασίσαμε να δυσκολέψουμε την επιστροφή μας επιλέγοντας ένα άγνωστο μονοπάτι που το περπατήσαμε κάτω από τον καυτό ήλιο που μας περιέλουζε.

Μετά από μερικές ώρες κατάβασης, διασχίζοντας το ψηφιδωτό της φύσης του νησιού που αποτελούνταν από πεύκα, κυπαρίσσια, θυμάρια, φασκόμηλα, θάμνους, αιωνόβιες ελιές καθώς και τα μοναδικά αγριοκάτσικα της Ύδρας καταλήξαμε να γευόμαστε και την κοσμοπολίτικη πλευρά του νησιού δροσιζόμενοι σε μια απ’ τις όμορφες παραλίες του.

Αργά το απόγευμα όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής, με θλίψη για το εφήμερο του ταξιδιού μα και με πολύτιμες αναμνήσεις που δημιουργήσαμε εκεί, αφήσαμε πίσω τον Προμαχώνα με τα κανόνια και το Άγαλμα του Μιαούλη που στέκει εκεί για να θυμίζει την αξία των αγώνων.

Το τέλος αυτής της υπέροχης διήμερης εξόρμησης του συλλόγου, συμπλήρωσε η βόλτα μας στα όμορφα πλακόστρωτα σοκάκια του Ναυπλίου, κάτω από το εντυπωσιακά φωτισμένο Παλαμήδι.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας που μας δίνει τη δυνατότητα να εξερευνούμε τα εξωτερικά τοπία που χαράζουν τις γραμμές τους κι αφήνουν τα χρώματά τους στα μέσα τοπία της ψυχής μας.

Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος