“Navigate con Sapienza” … “Πλεύσε με σοφία”
Έτσι κι εμείς την Κυριακή πλεύσαμε για να γίνουμε επίδοξοι εξερευνητές και να ανακαλύψουμε τη νήσο Σαπιέντζα -ανήκει στης Μεσσηνιακές Οινούσσες- η οποία είναι η δεύτερη σε μέγεθος μετά τη νήσο Σχίζα με έκταση 9 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Στην ανακοίνωση του Ε.Ο.Σ. Καλαμάτας για την μονοήμερη πεζοπορία στην Σαπιέντζα με αρχηγό τον εξαίρετο συνορειβάτη και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου Γιώργο Στεφανούρη η έκπληξη όλων μας ήταν μεγάλη όπως και η ανταπόκριση διότι η συγκεκριμένη πορεία είχε να γίνει πολλά χρόνια.
Αυτή τη φορά υπήρχαν τρεις επιλογές. Η πρώτη ομάδα θα πεζοπορούσε γύρω στις 7 ώρες, η δεύτερη -η οποία ήταν και μεγαλύτερη σε μέγεθος- θα έκανε μια πιο μικρή πορεία, και τέλος μια μικρότερη ομάδα θα κολυμπούσε από την Μεθώνη μέχρι την παραλία του νησιού συνοδεία ενός κανό.
Μετά την τηλεφωνική μου συνεννόηση με τον αρχηγό επέλεξα να είμαι στην πρώτη ομάδα η οποία θα έκανε τη διάσχιση του νησιού, μια απαιτητική πορεία κάτω απ’ τον ήλιο. Η αναχώρηση για την ομάδα μας ήταν 6 το πρωί με προορισμό τη Μεθώνη. Η χαρά για ακόμα μια φορά ήταν απερίγραπτη βλέποντας γνώριμα και φιλικά πρόσωπα με τα οποία θα συνοδοιπορούσαμε. Φτάνοντας στην παραλία της Μεθώνης μας περίμενε το πλοιάριο για να μας μεταφέρει απέναντι στη Σαπιέντζα. Είμασταν 22 άτομα. Οι υπόλοιποι θα έρχονταν αργότερα από την Καλαμάτα με λεωφορείο.
Οι ετοιμασίες ξεκίνησαν και από την τρίτη ομάδα που αποτελούνταν από την Μπεατρίς Γκουτ, την Ιωάννα Καραμήτρη, τον Γιάννη Κουραμπά και τον Μανώλη Αλοίμονο. Εκτός από την Μπεατρίς που θα πήγαινε με το κανό για τυχόν βοήθεια, οι υπόλοιποι θα κολυμπούσαν περίπου 3 χιλιόμετρα μέχρι την παραλία “Αμμος” του νησιού. Ο χρόνος που είχαν υπολογίσει ήταν μιάμιση ώρα όπως και έγινε.
Εμείς μπήκαμε στο πλοιάριο και μετά από 15 λεπτά φτάσαμε στο βόρειο τμήμα του νησιού. Αυτό που αντικρίσαμε ήταν υπέροχο, μοναδικό, μαγικό. Η παραλία “Αμμος” για την οποία θα αναφερθώ αργότερα. Αξιοσημείωτο επίσης είναι πως προλάβαμε και είδαμε δυο κρι-κρι. Εφοδιασμένοι με αρκετό νερό ξεκινήσαμε στις 8 το πρωί για τον φάρο. Είναι η στιγμή που αρχίζει η εξερεύνηση μας. Οι φυσικές εναλλαγές μας αιχμαλώτισαν από την πρώτη στιγμή. Το νησί περιλαμβάνει κουμαριές οι οποίες με δενδρώδη μορφή σχηματίζουν πυκνό δάσος, σχίνα, θυμάρι, ακόμα και αγριελιές που φτάνουν τα 10 μέτρα. Στο κέντρο του νησιού αντί για βλάστηση υπάρχει ένα πορτοκαλοκίτρινο πλάτωμα που σχηματίστηκε από τεράστια ποσότητα γύρης. Η κοιλάδα αυτή ονομάζεται Σπαρτόλακκα.
Στο νησί επίσης ζει σημαντικός αριθμός κρητικών αίγαγρων, των γνωστών κρι-κρι τα οποία δυστυχώς δεν ξαναείδαμε. Μετά από 4 ώρες πορείας φτάσαμε στον επιβλητικό φάρο που κάποτε ήταν ο ψηλότερος της Μεσογείου αγγίζοντας τα 18 μέτρα. Λυπάμαι, αλλά πρέπει να αναφέρω πως σήμερα είναι σε πλήρη εγκατάλειψη. Καλό θα ήταν οι όποιοι αρμόδιοι να μεριμνήσουν για να σωθεί αυτό το αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Ανεβαίνοντας τα 96 σκαλιά η θέα και ο αέρας σου κόβουν την ανάσα. Από εκεί βλέπεις το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας καθώς και τα δυο νησάκια (έχουν την ονομασία “δύο αδέρφια”) εκ των οποίων το ένα εξ αυτών έχει σχήμα καρδιάς. Αξιοσημείωτο είναι πως στα νερά της Σαπιέντζας ανήκει τα βαθύτερο σημείο σημείο της Μεσογείου, γνωστό ως τάφρος ή φρέαρ των Οινουσσών.
Έπειτα από μια ώρα ξεκούρασης και κολατσιού στο φάρο, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, αυτή τη φορά από άλλη κατεύθυνση περπατώντας κοντά σε ειδυλλιακούς ορμίσκους για κάποια ώρα μέχρι που ξαναμπήκαμε στο κουμαρόδασος. Η κούραση, η ζέστη και η δίψα είχαν αρχίσει να γίνονται αισθητές. Μεταξύ μας, κάπου χανόμαστε-κάπου βρισκόμαστε , διότι δεν υπήρχε καλή σηματοδότηση αλλά ευτυχώς με τα νέα τεχνολογικά μέσα όλα γίνονται. Μικρές ολιγόλεπτες στάσεις από όλους μας για νερό-φωτογραφίες και με την σκέψη ότι μας περίμενε μια καταπληκτική παραλία παίρνουμε δύναμη και αντοχή για να συνεχίσουμε.
Με διαφορά λεπτών εως μισάωρου ξεπρόβαλλε εμπρός μας η παραλία “Αμμος”. Τι ανακούφιση!!! Τι μαγεία μετά από 8 ώρες να βρίσκεσαι και να αφήνεσαι να σε τυλίγουν τα πιο κρυστάλλινα και εξωτικά νερά που μπορείς να βρεις. Η κούραση ξεχάστηκε μονομιάς. Το πλοιάριο έφτασε και πάλι για να μας μεταφέρει απέναντι στη Μεθώνη. Εκεί βρεθήκαμε με τους υπόλοιπους συνορειβάτες και συνομιλήσαμε για τα όσα έζησε η κάθε ομάδα. Όλοι είμασταν ευχαριστημένοι για όσα είδαμε, αισθανθήκαμε και ζήσαμε. Για μια ημέρα γίναμε εξερευνητές σ’ ένα νησί που έχει πολλά να μας δείξει.
Πολλές ευχαριστίες στον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας, στους αρχηγούς των δύο ομάδων ( Στεφανούρη Γιώργο και Φύκιρη Κώστα) που έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για όλους και πολλά μπράβο στην Ειρήνη, τον Μανώλη, τον Γιάννη και την Μπεατρίς οι οποίοι κατάφεραν με απόλυτη επιτυχία να πραγματοποιήσουν τον στόχο τους.
Κάπου εδώ σας εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού με υγεία πάνω απ’ όλα!
Αγγελική Τζαβάρα
Μέλος Ε.Ο.Σ. Καλαμάτας
