Κυριακή πρωί πρωί είχαμε ραντεβού στα γραφεία του Ορειβατικού Συλλόγου. Πρώτη φορά που θα ακολουθούσα τον Σύλλογο, έχοντας ακόυσει όμως πολλές ιστορίες από φίλους που ήδη συμμετείχαν. Θα επισκεπτόμασταν το ναό του Επικούριου Απόλλωνα και θα πεζοπορούσαμε από το χωριό Αμπελιώνα με τερματισμό την Ανδρίτσαινα. Η διαδρομή θεωρούνταν σχετικά εύκολη και κατάλληλη για αρχάριους, συνεπώς ήταν η ευκαιρία μου να ξεκινήσω το ταξίδι γνωριμίας του Ορειβατικού.

Μετά από σχεδόν δύο ώρες φτάσαμε στο ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Η διαδρομή με το λεωφορείο έμοιαζε πιο πολύ με εκδρομή όπου σχεδόν όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους κι ακόμη και τα νέα άτομα μετά από λίγο θα είχαν μπει στο κλίμα αυτής της παρέας. Ήδη από το λεωφορείο πληροφορηθήκαμε για την ιστορία του ναού που θα επισκεπτόμασταν, πράγμα το οποίο με έκανε να περιμένω με αγωνία να φτάσουμε. Ο ναός ήταν πράγματι εντυπωσιακός! Ένας αρχαιολογικός χώρος που αξίζει δίχως αμφιβολία να επισκεφτεί κανείς.

Ύστερα πήγαμε στο χωριό Αμπελιώνα από όπου θα ξεκινούσε η πορεία μας. Το μονοπάτι που θα διασχίζαμε ονομαζόταν «Το μονοπάτι της αγάπης»! Η διαδρομή ήταν βατή, με αρκετές στάσεις για ξεκούραση, αν και σε κάποια σημεία γινόταν αρκετά απαιτητική. Ύστερα από μια τέτοια ανάβαση κάποια άτομα αποχώρησαν και κατευθύνθηκαν με το βανάκι στο χωριό όπου θα μας περίμεναν. Η σκέψη να σταματήσω κι εγώ, όντας αρχάρια, πέρασε και από το δικό μου μυαλό, ευτυχώς όμως επέλεξα να συνεχίσω. Η συνέχεια μέχρι τον τερματισμό με αποζημίωσε, καθώς είδαμε τόσο όμορφα τοπία και διαπίστωσα πως τα όρια μου δεν ήταν μέχρι εκεί που αρχικά πίστευα.

Αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της διαδρομής ήταν η διάχυτη αίσθηση της ομαδικότητας και η συνεργασία που επικρατούσε. Παρ’ όλο που ήμασταν πολλά άτομα ο ένας βοηθούσε τον άλλον, εάν το χρειαζόταν. Ήμασταν όλοι μαζί μια ομάδα, μια παρέα. Οι άνθρωποι του Ορειβατικού σε έκαναν να νιώθεις τόσο οικεία και είχαν τόσες ιστορίες να διηγηθούν. Ήταν εκεί για να βοηθήσουν, να επιβραβεύσουν αλλά και να ενθαρρύνουν όταν έπρεπε.

Διασχίζοντας το μονοπάτι της αγάπης εξερεύνησα την ομορφιά της φύσης, γνώρισα νέους ανθρώπους, απέκτησα ωραίες αναμνήσεις και ανακάλυψα πως τα όρια τα θέτουμε εμείς στον εαυτό μας.

Ανυπομονώ για τις επόμενες εξορμήσεις.
Εις το επανιδείν!

Ευγενία Θεοδοσοπούλου

Για να δείτε φωτογραφίες απο τις εξορμήσεις μας πατήστε εδώ

 

2020-09-29 19:33:00

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *