Τριήμερη ορειβατική διάσχιση στον Ταΰγετο σε μια διαδρομή που συνδέει τη Μεσσηνία και την Λακωνία. Η πεζοπορία ξεκίνησε από τα περίχωρα της Καλαμάτας (Άνω Βέργα) για να καταλήξει στα περίχωρα της Σπάρτης (Μυστράς). Οι εναλλαγές στο τοπίο, το υψόμετρο, στο είδος των μονοπατιών και των μνημείων συνεχείς. Μια εμπειρία που δύσκολα μπορεί κάποιος να κατανοήσει μόνο από μια ακολουθία εικόνων αν δεν την έχει βιώσει. 

Άρθρο απο το Γιώργο Κλείδωνα (για το τριήμερο)

Ήταν 19 Μαΐου 2021 και είχε πλέον ΄΄ελευθερωθεί΄΄ ο προγραμματισμός ορειβατικών εξορμήσεων, μετά την μεγάλη περίοδο αποχής λόγω της πανδημίας, όταν ανακοινώθηκε από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο (ΕΟΣ) Καλαμάτας ότι οργανώνεται μιά μεγάλη τριήμερη κάθετη διάσχιση του Ταΰγετου από την Μεσσηνία προς την Λακωνία.

Αμέσως και χωρίς δεύτερη σκέψη επικοινώνησα με τον Γιώργο, που είχε ορισθεί ως αρχηγός της αποστολής, ώστε να ενημερωθώ για τις λεπτομέριες και να δηλώσω την επιθυμία μου για την συμετοχή μου.

Ο αρχηγός ενέκρινε την συμετοχή μου και με ενημέρωσε ότι αφετηρία θα είναι η Άνω Βέργα την Παρασκευή 28 Μαΐου 2021, ώρα 14:00 με τερματισμό στον Μυστρά την Κυριακή 30 Μαΐου 2021 το μεσημέρι. Για περισσότερες λεπτομέρειες και καλύτερο συντονισμό όρισε συνάντηση όλων των συμμετεχόντων το βράδυ της Πέμπτης προ της αναχώρησης, στα γραφεία του Συλλόγου.

Εκεί παρευρεθήκαμε οχτώ από τα δέκα άτομα που είχαμε δηλώσει επιθυμία, όλοι φίλοι και γνωστοί από προηγούμενες εξορμήσεις,  καθώς οι καλοί φίλοι, Δημητρός από την Τρίπολη και Γιώργος από την Αμαλιάδα θα έρθουν την ημέρα της αναχώρησης. Αφού ενημερωθήκαμε για όλα τα θέματα και συμφωνήσαμε για κάθε ζήτημα που τέθηκε, δώσαμε ραντεβού για την Παρασκευή και ώρα 13:30, στα γραφεία του Συλλόγου.

Την Παρασκευή και ώρα 13:30 ανταμώσαμε, δέκα άτομα πλέον αφού αφήχθησαν και ο Δημητρός με τον Γιώργο, και επιβιβαστήκαμε στο όχημα που θα μας μετέφερε στην  Άνω Βέργα, με οδηγό τον έμπειρο Κώστα.

Φτάνοντας στην Άνω Βέργα περίπου στις 14:00, φορτωθήκαμε τα σακίδια στην πλάτη και με χαμόγελα στα χείλη ξεκίνησε η τριήμερη περιπέτειά μας. Περπατήσαμε στις πλαγιές του Καλαθίου όρους με κατεύθυνση Νότια, έχοντας μια φανταστική θέα προς τον Μεσσηνιακό κόλπο, την Καλαμάτα, την Μεσσήνη και μέχρι την Κορώνη, Ακρωτήριο Ακρίτας, Νήσο Βενέτικο κλπ. Προσπερνώντας τις δύο σάρες, μπαίνουμε σε μιά ρεματιά, η οποία είναι και τα όρια της Άνω Βέργας, καθώς μετά εισερχόμαστε στα όρια των Αλτομιρών, βγαίνωντας στην Μεγάλη Λάκα. Συνεχίζουμε περνώντας την Βαθειά Λάκα, δίπλα από το Βαθύ (κρατήρας) και από άλλα χωράφια-πεζούλες που κάποτε ήταν σπαρμένα με σιτάρι που κυμάτιζε σαν την θάλασσα, στις ριπές του ανέμου. Μετά από το πέρασμα ενός δάσους από έλατα, που επάνω τους βούηζαν χιλιάδες μέλισσες συλλέγοντας το γευστικό ελατήσιο μέλι, κατηφορίζουμε πλέον στην περιοχή των Πηγαδίων. Αφού διασχίσουμε μιά μεγάλη κοιλάδα όλη διαμορφωμένη σε χωράφια-πεζούλες με πολλά πέτρινα αλώνια, περνάμε δίπλα από ένα εξωκλίσι του Άϊ Νικόλα και φτάνουμε στο χωριό Πηγάδια. Το μονοπάτι μέχρι εδώ έχει καθαριστεί και σηματοδοτηθεί πρόσφατα, με πολύ κόπο και ιδρώτα, από μέλη και φίλους του ΕΟΣ Καλαμάτας.  Εκεί κάνουμε την πρώτη στάση για νερό και λίγη ξεκούραση κάτω από τον υπεραιωνόβιο γεροπλάτανο στην πλατεία του χωριού. Σε λίγο ξεπροβάλει ένας γελαστός Πηγαδιώτης, ο κος Μιλτιάδης και πιάνουμε κουβέντα μαζί του για το χωριό και τις περασμένες δόξες που ζούσε, καθώς κάποτε αριθμούσε 800 κατοίκους περίπου.

Μετά από την δεκαπεντάλεπτη περίπου στάση μας, κατηφορίζουμε ένα πανέμορφο καλντερίμι για να φτάσουμε στο Πηγαδιώτικο γεφύρι, στο μικρότερο στένωμα του φαραγγιού του Ριντόμου, 1,5 μέτρο πλάτος και 80 μέτρα περίπου ύψος. Εκεί μέσω μιάς στενής ράμπας, σκαλισμένης στην πλαγιά του κάθετου βραχισμού, μπένουμε στο φαράγγι του Ριντόμου.

Βρισκόμαστε πλέον στο πασύγνωστο φαράγγι με κατεύθηνση προς την Παναγία Καψοδεματούσα στην θέση Κλίμα. Στήν ΄΄χοίρειος νάπη΄΄ (κοιλάδα των χοίρων) όπως αποκαλεί ο περιηγητής Παυσανίας, το οποίο αποτελούσε τα σύνορα της Μεσσηνίας με την Λακωνία, όπως είχε ορίσει ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τιβέριος, στην προσπάθειά του να βάλει ένα τέλος στην διαμάχη των Μεσσηνίων με τους Λάκωνες.  

Πριν σουρουπώσει φτάνουμε στην Παναγία Καψοδεματούσα όπου έχουμε προγραμματίσει την πρώτη μας διανυκτέρευση σε υψόμετρο 950 μέτρα. Εκεί μας δέχτηκε η Παναγιά και φιλοξενηθήκαμε στούς χώρους Της που με επιμέλεια φροντίζουν οι οικογένειες ΄΄Νίκα΄΄. Όταν νύχτωσε και λόγω της μηδενικής φωτορύπανσης, άρχισε  να φαίνονται χιλιάδες αστερισμοί στον ουράνιο θόλο και κάποα στιγμή ξεπροβάλει στην κορυφή μιας κάθετης ορθοπλαγιάς μιά συστοιχία δορυφόρων χαμηλής τροχιάς (περίπου 20 με 25) του προγράμματος SpaceX του Έλον Μάσκ. Το θέαμα ήταν καταπληκτικό και σε κάποιους που δεν είχαν ενημερωθεί για το εν λόγω πρόγραμμα δημιούργησε μεγάλη έκπληξη, απορία και ερωτηματικά. Κατόπιν πλαγιάσαμε μέσα στους υπνοσάκους μας για να κοιμηθούμε διότι το πρωί μας περίμενε σχεδόν ολοήμερη πορεία.

Την επόμενη, ημέρα Σαββάτο, αφού πήραμε το πρωινό μας ξεκινήσαμε στις 07:15, μέσα από το ρέμα της Καρέας την πορεία μας. Περπατώντας αφήνουμε στα δεξιά μας την απόληξη του ρέματος της Βίντολης και φτάνουμε στην θέση Μπονιτσίστι όπου συναντήσαμε ένα ταιριαστό ανδρόγυνο, τον Νίκο και την Βούλα, οι οποίοι αφού είχαν αρμέξει τα γίδια τους τυροκομούσαν το γάλα για να φτιάξουν το γευστικότατο τυρί σφέλα και μυζήθρα. Μας πρότειναν να περιμένουμε μέχρι να βγάλουν την μυζήθρα για να μας κεράσουν αλλά δεν μας το επέτρεπε ο χρόνος και συμφωνήσαμε αυτό να γίνει κάποια άλλη φορά.

Μετά από μισή ώρα περίπου και αφού περάσαμε το σημείο στα αριστερά μας που ανεβαίνει το μονοπάτι για Κάτω και Άνω Βελιτσί, φτάσαμε στην πηγή Καρέα την οποία αφήσαμε πίσω μας και στρίψαμε δεξιά για να ακολουθήσουμε το ρέμα της Καλόγριας που θα μας οδηγούσε στην πηγή Άϊ Νίκος. Στα δεξιά μας υψώνεται η κορυφή Κουτρακάς. Άρχισε λοιπόν μιά πολύωρη ανηφορική πορεία πάνω σε μεγάλες κροκάλες διασχίζωντας αρκετές σάρες και στο τέλος μέσα από ένα δάσος από έλατα, πεύκα και κέδρους φτάνουμε στη πηγή Άϊ Νίκος, σε υψόμετρο 1650 μέτρα.

Αφού δροσιστήκαμε με το παγωμένο νερό της πηγής και ξεκουραστήκαμε, ξεκινήσαμε για την κορυφογραμμή, στο διάσελο μεταξύ των  κορυφών Κόζα και Σπανακάκι. Μετά από συνεχόμενα τραβερσαρίσματα στην πλαγιά φτάσαμε στο διάσελο σε υψόμετρο 1750 μέτρα, στα σύνορα της Μεσσηνίας με την Λακωνία. Από εκεί η θέα είναι καταπληκτική. Από την μιά μεριά το Σπανακάκι και από την άλλη η Κόζα , η Νεραϊδοβούνα και στο βάθος προς Βόρεια το Κουφοβούνι. Ανατολικά ξεπροβάλει ο Λακωνικός κάμπος.

Αφού ξεκορφίσαμε, αρχίζει πλέον η κατάβαση προς την Αναβρυτή. Περάσαμε από την θέση Τσάρκος, τον βοτανικό κήπο και το ερειπωμένο πλέον καταφύγιο. Κατηφορίζοντας ακολουθούμε ένα πανέμορφο μονοπάτι και αρχίζουμε να μπένουμε σε δασωμένο μέρος όπου η σκιά των ελάτων μας προστατεύει από τις ακτίνες του ήλιου.

Το απόγευμα και ώρα 16:00 φτάνουμε στην Αναβρυτή όπου τυχαία συναντιώμαστε με άλλους ορειβάτες από την Λακωνία, την Κορινθία και την Αργολίδα οι οποίοι αναχωρούσαν για να διασχίσουν την κορυφογραμμή του Ταΰγετου, την λεγόμενη και πενταδάκτυλος από τις πέντε κορυφές πάνω από 2000 μέτρα. Ήταν μια ΄΄Περιφερειακή΄΄ συνάντηση ορειβατών.

Αφού ξεζαλωθήκαμε τα σακίδιά μας καθήσαμε στο μαγαζί του φίλου και γνωστού μας από άλλες εξορμήσεις Ηλία για να ξεκουραστούμε και να δροσιστούμε. Κατόπιν τακτοποιήσαμε τους υπνοσάκους μας ώστε να είναι έτοιμοι για τον βραδινό μας ύπνο και καταλήξαμε στην ταβέρνα όπου γευτήκαμε τα νόστιμα φαγητά που σερβιρίστηκαν. Έτσι αποχωρώντας για ύπνο τελείωσε και η δεύτερη μέρα της εξόρμησής μας.

Την επομένη μέρα, Κυριακή, αφού πήραμε τον πρωινό μας καφέ περιμέναμε το λεωφορείο που είχε ναυλώσει ο ΕΟΣ Καλαμάτας με μια ομάδα είκοσι ατόμων και οδηγούς τον Νίκο και την Ντίνα από τον ΕΟΣ Σπάρτης για να συνεχίσουμε την πορεία μας προς τον Μυστρά. Περίπου στις 10:00 έφτασε το λεωφορείο όπου γίναμε πλέον μία ομάδα και πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί στον Μυστρά μέσω της Μονής Φανερωμένης και του εγκαταλελειμμένου χωριού Περγαντέικα.

                                                                              

Άρθρο απο το Λεωνίδα Ξεροβάσιλα (για τη τρίτη μέρα)

Πεζοπορία με αφετηρία την Αναβρυτή και προορισμό το κάστρο του Μυστρά Η πορεία που ξεκινήσαμε με πολύ καλή διάθεση ήταν από την Αναβρυτή. Μέσα σε μερικά λεπτά πορείας αφήσαμε πίσω τον ασφαλτόδρομο και κατηφορίσαμε στο μονοπάτι ακολουθώντας την σήμανση Ε4 και συναντώντας πυκνή βλάστηση. Είδαμε αρκετά εκκλησάκια στην διαδρομή και κάθε μισή ώρα συναντούσαμε και από ένα. Διασχίζοντας αυτό το μοναδικό μονοπάτι είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το άγριο τοπίο που μας περίβαλε. Μέσα σε μία ώρα περίπου φτάσαμε στην Αγία Αικατερίνη και σε 5 λεπτά από εκεί ήμασταν στην Ιερά μονή Φανερωμένης όπου αντικρίσαμε μία απόρθητη πόρτα. Στον χώρο της ιερά μονής μας προϋπάντησε ο πάτερ ο οποίος μας διηγήθηκε την ιστορία του μοναστηριού και μας κέρασε λουκουμάκι.

Συνεχίζοντας την διαδρομή παρατηρήσαμε τα βουνά και τις πιο ψηλές κορυφές του Ταϋγέτου (όπως το Σπανακάκι, την Κόζα, το Χαλασμένο κτλ) και πλησιάσαμε στον εγκαταλειμμένο οικισμό των Περγαντέικων (στα 840μ υψόμετρο), ο οποίος βρίσκεται μέσα στο ρέμα της Δαμασκηνιάς. Διαβήκαμε την κοίτη του ρέματος μέσω της μικρής γέφυρας που υπάρχει και σε εύλογο διάστημα φτάσαμε στα Περγαντέικα και ξαποστάσαμε στην πηγή κάτω από έναν καταπράσινο πλάτανο. Αφού πήραμε δυνάμεις ακολουθήσαμε το μονοπάτι προς Ταϋγέτη και φτάσαμε στην θέση Σέλα στα 1.120μ υψόμετρο. Η θέα από εκεί ήταν μοναδική και σε συνδυασμό με την ανθοφορία των φυτών το τοπίο ήταν σαγηνευτικό. Από εδώ και πέρα ακολουθήθηκε πορεία σε χωματόδρομο για 1 χλμ περίπου και σε τέσσερις ώρες πορείας οδεύαμε προς την μονή Ζωοδόχου πηγής. Όταν φτάσαμε στην πηγή ξαποστάσαμε στον ίσκιο κάτω από τα ψηλά δέντρα και γεμίσαμε τα παγούρια με πόσιμο νερό. Η χαλάρωση φυσικά και εμπεριείχε συζήτηση ανάμεσα στα μέλη και αρκετά αστείες στιγμές που μας χαλάρωναν.

Μετέπειτα προχωρήσαμε από το μονοπάτι όπου συνεχίζει και σε ασφαλτόδρομο για να βγούμε κοντά στον Μυστρά και περπατώντας δίπλα στον ποταμό, σε ένα εκθαμβωτικό μέρος. Φτάσαμε επιτέλους στον προορισμό μας στον Μυστρά μέσα σε 5 ώρες και κάτι με την καθοδήγηση των αρχηγών. Η περιήγηση στα μονοπάτια ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα γιατί, ήταν καλά οργανωμένη και υπήρχε αρκετά καλή πληροφόρηση για τα μέρη που διασχίσαμε από τα μέλη του ορειβατικού συλλόγου Σπάρτης.

Οι εντυπώσεις από την πρώτη μου πεζοπορία με τον ΕΟΣ ήταν σίγουρα πολύ θετικές και δεν σκέφτομαι την ώρα για την επόμενη πεζοπορία μαζί σας. Συγχαρητήρια για την οργάνωση.

Για να δείτε φωτογραφίες απο την εξόρμηση πατήστε ΕΔΩ

 

2021-06-02 20:17:08

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *