Γράφει ο Αποστολος Αραμπαντζής, μαθητής Δημοτικού, ο οποίος εκθέτει την προσωπική του εμπειρία στην πρώτη του επαφή με τον ορειβατικό σύλλογο και την δραστηριότητα της ορεινής πεζοπορίας.
Ως μαθητής του δημοτικού και παιδί μεγαλωμένο στην Αθήνα, τα μοναδικά μου ενδιαφέροντα είναι το σχολείο, η ενασχόληση μου με το ποδόσφαιρο και ότι άλλο μπορεί να μου προσφέρει μια πόλη όπως η Αθήνα. Το σχολείο τελείωσε και ήρθε το καλοκαίρι, οπότε κατέβηκα για τις συνηθισμένες μου διακοπές στην Καλαμάτα. Δεν περίμενα ότι η θεία μου και η ξαδέρφη μου θα μου πρότειναν μια εξόρμηση στο ακρωτήριο του Κάβο-Μαλέα. Σαν ιδέα ήταν φανταστική αλλά και φοβιστική η απομάκρυνση από τους γονείς μου και τα αδέρφια μου.
Ξεκινήσαμε το μεσημέρι του Σαββάτου από τα γραφεία του Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας. Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα, ενθουσιασμός, φόβος, αγωνία, χαρά μεταξύ πολλών άλλων. Αφήνοντας την Καλαμάτα περάσαμε την Μεσσηνιακή Μάνη, όπου βουνό και θάλασσα ήταν ένα, και μπήκαμε στη Λακωνική Μάνη, όπου το τοπίο άρχιζε να αλλάζει. Η πρώτη στάση έγινε στο Γύθειο, ένα γραφικό και όμορφο ψαροχώρι. Στη συνέχεια προχωρήσαμε για την Νεάπολη που η τελευταία φωτιά είχε αφήσει τα σημάδια της καταστροφής πίσω της. Όση ομορφιά έβλεπα μέχρι εκείνη την ώρα, τόση απελπισία ένοιωθα τώρα. Βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες και συνεχίσαμε την πορεία μας με προορισμό το εκκλησάκι του Αγίου Θωμά, όπου θα κατασκηνώναμε.
Το φως της μέρας είχε πέσει όταν αρχίσαμε να στήνουμε τις σκηνές. Αφού φάγαμε, κατεβήκαμε στη θάλασσα για μια νυχτερινή βόλτα. Το πρωί ήρθε γρήγορα και ήμουν έτοιμος για την πρώτη μου εξόρμηση. Ξεκινήσαμε στις 7 το πρωί με προορισμό το ακρωτήριο. Διασχίσαμε βράχια σε ένα μονοπάτι δίπλα από την θάλασσα και σε ένα υπέροχο τοπίο. Έβγαλα αρκετές φωτογραφίες, είδα σπάνιες πέτρες, δοκίμασα αλάτι που είχε στα βράχια από τα κύματα που φέρνει η θάλασσα. Σε λίγο αντικρύσαμε το Φάρο από μακριά να στέκεται εκεί στην άκρη του βράχου, μοναδικός και περήφανος! Όταν φτάσαμε στο φάρο η θέα σου έκοβε την …ανάσα! Με το αεράκι πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την κατασκήνωση. Όταν φτάσαμε, ήπιαμε άφθονο νεράκι από την πηγή, ενώ εγώ είδα και κάποια κοκκινόψαρα σε μια μικρή στέρνα. Φύγαμε και κάναμε στάση στο χωριό Βελανίδια, ένα πολύ όμορφο και γραφικό χωριό που έμοιαζε με νησί. Στην συνέχεια θα περνάγαμε στην Ελαφόνησο για ένα δροσερό μπανάκι στα καταγάλανα νερά της. Στην όμορφη παραλία του Σίμου μάζεψα κα πολλά κοχύλια! Ο γυρισμός έγινε μέσω Ταϋγέτου όπου η άγρια ομορφιά των βουνών μου τράβηξε την προσοχή.
Οι εμπειρίες ήταν πολλές, όπως και τα συναισθήματα. Είδα πολλά, όμορφα και διαφορετικά πράγματα, όπου μια πόλη όπως η Αθήνα δεν τα έχει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι θα φύγω με τις καλύτερες εντυπώσεις και αναμνήσεις του καλοκαιριού!. Τώρα ανυπομονώ για την επόμενη εξόρμηση μου με τον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας. Σας ευχαριστώ για τις εμπειρίες μου!
Απόστολος.
2015-08-12 04:36:47