Το πρώτο Σαββατοκύριακο του νέου χρόνου δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο! Μας ανέβασε ψηλά! Πρώτη εξόρμηση του ΕΟΣ Καλαμάτας για το νέο έτος, πρώτη εξόρμηση δική μου με τον ΕΟΣ Καλαμάτας (και σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλες!).
Το Σάββατο 7/1/2023 συναντηθήκαμε στα γραφεία του ΕΟΣ κι αφού ανταλλάξαμε ευχές και κεράσματα από τους Γιάννηδες της ομάδας ξεκινήσαμε για τον πανέμορφο Ταΰγετο. Μια στάση στον Κάμπο στο ελαιοτριβείο να πάρουμε και άλλο μέλος τη ομάδας και τα απαραίτητα εφόδια και φυσικά να κεραστούμε φρέσκο ψωμί με ελαιόλαδο.
Μετά από μία πανέμορφη διαδρομή με πολύ κέφι και εξαιρετικούς οδηγούς φτάσαμε στο καταφύγιο του Μπάρμπα Λια. Το τοπίο ήταν γαλήνιο και ο καιρός ιδανικός. Ελπίζαμε σε λίγο χιόνι, το οποίο δεν συναντήσαμε, όμως η φύση μας αντάμειψε με την καλύτερη παλέτα χειμερινών χρωμάτων που διέθετε. Αμέσως πιάσαμε δουλειά: άλλοι κόβανε ξύλα, άλλοι τα μετέφεραν ενώ κάποιοι άλλοι περιποιήθηκαν το μενού της ημέρας. Ο αέρας του βουνού, η καλή διάθεση και οι εξαιρετικοί μάγειρες δημιούργησαν ένα γεύμα πολλών αστέρων! Επισκεφτήκαμε τον Άγιο Δημήτριο, πήραμε νερό από την πηγή και το βράδυ μας βρήκε γύρω από τη φωτιά να τραγουδάμε και να παρατηρούμε τον έναστρο ουρανό και το ολόγιομο φεγγάρι. Η δροσιά του βουνού μας έσπρωξε νωρίς προς τις σκηνές και τα καταφύγια.
Το επόμενο πρωί πήραμε το πρωινό μας γύρω από τη φωτιά, υποδεχτήκαμε και νέα μέλη στην ομάδα και στις 08.00 ξεκινήσαμε την πεζοπορία για την κορυφή του Ταϋγέτου. Κάτω από την εξαιρετική καθοδήγηση του αρχηγού μας περάσαμε μέσα από το μαγευτικό δάσος της Βασιλικής, με τη μαύρη πεύκη και τα έλατα του, πήραμε νερό από τις πηγές στα Μούζια και κάναμε μία στάση στο μνημείο των πεσόντων αεροπόρων από το δυστύχημα του 1966. Τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν την ομορφιά της φύσης που συναντήσαμε. Η θέα ήταν κάτι παραπάνω από υπέροχη. Ο καθαρός ουρανός επέτρεπε να έχουμε μια πανοραμική θέα της οροσειράς του Ταϋγέτου και του Μεσσηνιακού κόλπου αργότερα. Καθώς δεν φυσούσε και η θερμοκρασία ήταν ιδανική η πεζοπορία μας γινόταν πιο εύκολη. Έπειτα από τη στάση στο μνημείο, με θέα το Χαλασμένο και τον απαραίτητο ανεφοδιασμό συνεχίσαμε την πορεία μας για την κορυφή επιλέγοντας να περάσουμε από τη Via Ferrata. Λίγο πριν τις 11.30 η κατάκτηση της κορυφής ήταν γεγονός! Η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη, ο ουρανός λαμπερός, λίγο περισσότερο από τα πρόσωπά μας! Προσωπικά πατούσα πρώτη φορά στην κορυφή του Ταϋγέτου και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ετοιμάσαμε την πίτα και ο αρχηγός μας την έκοψε ακριβοδίκαια. Μιας και ο Ταΰγετος μας προσέφερε το καλύτερο του «πρόσωπό» ζήτησε και την «ανταμοιβή» του κι έτσι διεκδίκησε το φλουρί στο κομμάτι του! Και τι θα μπορούσε να κλείσει την παραμονή μας στον Προφήτη Ηλία πιο ιδανικά από το έλθουν έπειτα από λίγο κι άλλοι ορειβάτες στην κορυφή και να τους κεράσουμε βασιλόπιτα; Βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες και πήραμε το δρόμο της επιστροφής από το Κακοσκάλι.
Κατηφορίσαμε την κορυφογραμμή και τυλιχτήκαμε σε ένα απαλό νέφος, κάτι το οποίο, με έκανε να βλέπω το τοπίο ακόμα πιο απόκοσμο και θελκτικό. Κάναμε τις απαραίτητες στάσεις, βγάλαμε φωτογραφίες οι οποίες όσο όμορφες και να φαίνονται δεν αντιπροσωπεύουν το μεγαλείο που είχα μπροστά στα μάτια μου όλη τη διάρκεια της πεζοπορίας.
Επιστρέφοντας στο καταφύγιο ετοιμάσαμε το μεσημεριανό γεύμα, μαζέψαμε τα πράγματά μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Προσωπικά ήμουν γεμάτη. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο πρώτο σαββατοκύριακο για τη νέα χρονιά. Η οργάνωση από τον κ. Χρήστο ήταν εξαιρετική όπως και όλη η ομάδα. Και σίγουρα ο ίδιος ο Ταΰγετος, που ποτέ δεν απογοητεύει τους ορειβάτες και τους πεζοπόρους. Λυγερόκορμα δέντρα, κοφτερές πέτρες, χρυσοπράσινα φύλλα, φιδωτά μονοπάτια και δροσερές πηγές… Και κάπου εδώ κλείνω αφήνοντας λίγους στίχους του Ελύτη για τα βουνά:
«Κάθε βουνό κι ή υπογραφή του […]
Και μετά πού δάκρυσα είδα τα βουνά
Γινωμένα ιερά να βασιλεύουν
Πίσω από τον ήλιο.» (Εκ του πλησίον)
«Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη.
Πάντα πάντα τη λάμψη περνάς
για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα.
Όμως τι τα βουνά; Ποιος και τι στα βουνά;
Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος!» (από το Άξιον Εστί)
Φωτεινή Καμπούρη
2023-01-25 05:45:15