Πάντα κάπως απρόσμενα ξεκινάνε και δημιουργούνται φανταστικές αναμνήσεις, από εκεί που δεν το περιμένεις.
Έτσι, λοιπόν, εντελώς τυχαία βρεθήκαμε το πρωί της Κυριακής 8/9/24, ανήμερα της Παναγίας της Γιάτρισσας, να περπατάμε πρωί πρωί προς τον ΕΟΣ Καλαμάτας για να εξερευνήσουμε τη λακωνική πλευρά της Μάνης.
Προορισμός και στόχος μας, να ανέβουμε από το χωριό Μηλέα στο μοναστήρι που γιόρταζε. Αφού συγκεντρώσαμε όλες τις προμήθειες αυτής της περιπέτειας, μπήκαμε στο αμάξι και κινήσαμε προς την Καρδαμύλη, προκειμένου να ανασυγκροτηθούμε, και έπειτα φύγαμε για τον τελικό μας προορισμό. Μέσα στην δύσβατη διαδρομή προς το μοναστήρι, κάναμε πλάκα, γνωρίσαμε νέους ανθρώπους, σκαρφαλώσαμε σε πέτρες, κουραστήκαμε, ιδρώσαμε αλλά η ανταμοιβή της θέας ήταν ανεκτίμητη.
Η μονή βρισκόταν στα 1.100μ υψόμετρο και ήταν μια απόλαυση το ότι καταφέραμε και φτάσαμε. Ωστόσο μετά ήρθε η ώρα της κατάβασης. Η βροχή ευτυχώς δεν μας περιόρισε ιδιαίτερα, αφού με προσοχή, μπατόν και μπλε αδιάβροχα αργά και όσο πιο σταθερά μπορούσαμε επιστρέψαμε πίσω στο χωριό από όπου και ξεκινήσαμε.
Έχοντας, πλέον, εφοδιαστεί με φρέσκα σύκα από το βουνό μέσω της συνεργασίας και έπειτα από μια ελαφριά βουτιά στη δροσερή βροχή του Σεπτέμβρη, ήρθε άλλη μια βουτιά στα γαλαζοπράσινα νερά της παραλίας Πανταζή.
Αφού αναπαυθήκαμε, κάναμε αποθεραπεία και απολαύσαμε το τοπίο και την ανάμνηση της διαδρομής μας, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Ωστόσο, τις εντυπώσεις μας τράβηξε το ιδιαίτερο σπήλαιο Βατσινίδι, ένα μικρό διαμάντι της Μεσσηνίας, που μας έκανε να ξεχάσουμε την κούραση της μέρας για να το θαυμάσουμε.
Μην κρίνεις από την εξωτερική εμφάνιση, γνωστό ρητό. Παρότι η είσοδος του σπηλαίου φάνταζε στενή, τρομακτική και απόκρημνή, το εσωτερικό μάς δικαίωσε καθώς η φυσική του ομορφιά μάς έκοψε την ανάσα και μάς έκανε να ξεχάσουμε το πόσο κουρασμένες και εξαντλημένες ήμασταν.
Γυρίζοντας στο σπίτι και εξιστορώντας όλα αυτά που συνέβησαν, συνειδητοποιήσαμε ότι όσο δύσκολο και αν είναι ένα μονοπάτι, η καλή παρέα και το θέαμα της απέραντης φύσης σε κάνει να ξεχνάς οποιαδήποτε αναποδιά σου παρουσιάζεται.
Είμαστε ευγνώμων που καταφέραμε να παρευρεθούμε σε αυτή την περιπέτεια και ευχαριστούμε τον σύλλογο για τη διοργάνωση αυτής της εξόρμησης που μας έφερε πιο κοντά στην ψυχική γαλήνη πολύπλευρα κι ευχόμαστε η Παναγία η Γιάτρισσα να γιατρεύει όλο τον κόσμο από τις πληγές του, σωματικές και ψυχικές.
Μακάρι στο μέλλον να υπάρξουν ακόμα περισσότερες εξορμήσεις.
Με εκτίμηση οι φοιτήτριες Διαιτολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου,
Βαγιακάκου Γεωργία
Κλενιάτη Ευαγγελία-Ελένη
Λουμπενίδου Ειρήνη
Φωτογραφίες από την εξόρμηση μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ
Video από την εξόρμηση μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ