Στην αγκαλιά της φύσης δεν υπάρχουν γνωστοί και ξένοι, παρά μόνο άνθρωποι που συναντιούνται κάτω από το πρίσμα της αγάπης τους γι’ αυτήν. Έτσι για μία ακόμα Κυριακή στις 6 Νοεμβρίου 2016, συναντηθήκαμε άνθρωποι διαφορετικής ηλικίας, κουλτούρας, εθνικότητας και απολαύσαμε μία από τις πιο δημοφιλείς και όμορφες πεζοπορικές διαδρομές της Μεσσηνίας στο Μπίλιοβο, το λιθόστρωτο καλντερίμι που συνδέει τα χωριά Σωτηριάνικα και Αλτομυρά, στη Μάνη.
Η αναχώρηση έγινε γύρω στις 8:00 π.μ. από τα γραφεία του συλλόγου, ενώ λίγο πριν τις 9:00 είχαμε φτάσει στην αφετηρία τις διαδρομής, στο χωριό Σωτηριάνικα. Ένα πανέμορφο χωριό μέσα στη φύση, όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει τις πετρόκτιστες κατοικίες και να ταξιδέψει νοερά, σε ιστορίες που του είχε διηγηθεί ο παππούς και η γιαγιά. Χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε μπροστά από το καλντερίμι. Καθώς το κοιτούσαμε και σε συνδυασμό με τις πληροφορίες που είχαμε, φάνταζε δύσκολη η ανάβαση. Σκεφτείτε ότι έχει μήκος τριών χιλιομέτρων και αποτελείται από 83 στροφές, εκ των οποίων οι 78 είναι 180 μοιρών. Μόλις ξεκινήσαμε την ανάβαση κάθε ενδοιασμός διαλύθηκε, παραχωρώντας τη θέση του στο θαυμασμό για το μεγαλείο της φύσης, που ξεδιπλωνόταν σταδιακά μπροστά στα μάτια μας. Καθώς το υψόμετρο αυξανόταν, είχαμε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε ορισμένα χωριά της Μάνης και τον φιλόξενο μεσσηνιακό κόλπο.
Γύρω στις 11:30 φτάσαμε σε ένα πολύ όμορφο και ξεχωριστό σημείο, έξω από το χωριό Αλτομυρά. Υπήρχε μία παραδοσιακή πηγή από την οποία ανάβλυζε άφθονο και κρύο νερό, ψηλά καταπράσινα δέντρα και απέναντί μας έστεκε αγέρωχη μία από τις πιο γνωστές βουνοκορφές, το Χαλασμένο. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό, το σημείο ήταν ξεχωριστό λόγω της θερμής φιλοξενίας που δεχτήκαμε από τους κατοίκους του χωριού. Ο κύριος Κλείδωνας Ηλίας, είχε προσφέρει από το κατάστημά του άφθονο κρέας και μαζί με άλλους κατοίκους της περιοχής είχαν ετοιμάσει για εμάς ένα λουκούλλειο γεύμα!!! Αφού απολαύσαμε για 2 περίπου ώρες όλα όσα είχαν ετοιμάσει για εμάς, ξεκινήσαμε και πάλι την πορεία μας.
Επόμενη στάση το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου!!! Εκεί γευτήκαμε φρέσκα καρύδια, ξεκουραστήκαμε λίγο και συνεχίσαμε τη διαδρομή μας μέσα από ένα κατηφορικό μονοπάτι. Εντύπωση μας έκαναν οι σπηλιές που κοσμούσαν την πλαγιά του βουνού, η βλάστηση καθώς και η υπέροχη θέα! Μετά από 2 ώρες περίπου φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής που ήταν και η αφετηρία μας, το χωριό Σωτηριάνικα. Έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής νιώθοντας την πληρότητα που μας χάρισε η φύση….
Γωγώ Γιαννουκάκη
2016-11-09 18:34:36