Ζω το σήμερα σα να είναι η μεγαλύτερη γιορτή της ζωής!
Η ανακοίνωση για την κυριακάτικη εξόρμηση του ορειβατικού συλλόγου Καλαμάτας περιελάμβανε μια πεζοπορία με αφετηρία το Ναό του Επικούριου Απόλλωνα και κατάληξη στο όμορφο πετρόκτιστο χωριό Αμπελιώνα.
Δέκα ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, το κάθε νοικοκυριό ετοιμάζεται πυρετωδώς να μπει στο πνεύμα των εορτών, με στολισμούς των σπιτιών, φτιάξιμο γλυκών και όλα τα σχετικά…
Μπήκαμε στο δίλημμα: να πάμε ή όχι;
Βέβαια, ως παλιά μέλη του συλλόγου, γνωρίζουμε περίπου τι θα χάναμε γιατί κάθε εξόρμηση είναι διαφορετική και μοναδική, τόσο από πλευράς παρέας, όσο και από την εμπειρία της κάθε διαδρομής.
Ναι! Το αποφασίσαμε! Θα πάμε!
Πάλι όμως, είναι και ο καιρός. Σάββατο απόγευμα, στην πόλη μας, έβρεξε πολύ. Άραγε, θα πραγματοποιηθεί η εξόρμηση; Με ένα τηλεφώνημα στον αρχηγό της, Γιώργο Στεφανούρη, θα λυθεί η απορία μας.
-Γιώργο καλησπέρα. Τι θα γίνει αύριο; Θα πάμε; Πώς θα είναι ο καιρός;
-Καλησπέρα Αγγελική. Όλα δείχνουν πως θα είναι καλή η μέρα. Για καλό και για κακό πάρτε ένα αδιάβροχο μαζί σας. Ραντεβού στις 7.30 στο κτήριο του συλλόγου.
Έτσι πήραμε την απόφαση, και βρισκόμαστε Κυριακή πρωί στο μέρος της συνάντησης με όλα τα σχετικά για την εξόρμηση.
…Να ο Ηλίας, να ο Γιώργος, να ο Μανώλης, να η Δώρα, να η Κατερίνα… και τα δυο βανάκια γέμισαν. Ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας. Ο καιρός φάνηκε ότι θα ήταν καλός, με λίγη όμως παγωνιά. Έπειτα από μια ευχάριστη διαδρομή, μέσα από μικρά και όμορφα χωριά, φτάσαμε γύρω στις 10:30 στο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Αρχιτέκτονας του θεωρείται ο Ικτίνος (αρχιτέκτονας του Παρθενώνα). Ήταν επιβλητικός και ο χώρος προκαλούσε δέος. Ξεναγηθήκαμε, και αισθανθήκαμε για ακόμα μια φορά υπερηφάνεια για τον αρχαίο πολιτισμό μας. Από εκεί, ξεκίνησε η πεζοπορία μας με κατάβαση αρχικά. Η διαδρομή ήταν βατή, αν και με αρκετές πέτρες. Η ημέρα όσο περνούσε γινόταν και πιο ζεστή. Το λιθόστρωτο είχε πολλά βελανίδια που είχαν πέσει από τα δέντρα και δημιουργούσαν μια όμορφη εικόνα, ενώ δε θα έπρεπε να παραλείψουμε να αναφέρουμε την πολύ καλή σηματοδότηση του καλά διατηρημένου μονοπατιού. Φτάσαμε στο χωριό Σκληρό, όπου κάναμε μια μικρή στάση σε μια παραδοσιακή ταβέρνα για καφέ και κολατσιό. Η θέα από εκεί ήταν μοναδική. Οι χρυσαφένιες ακτίνες του ήλιου αντανακλούσαν στις κεραμιδένιες στέγες των σπιτιών, δίνοντάς τους εορταστική ατμόσφαιρα. Η ώρα περνούσε ευχάριστα, αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε γιατί είχαμε δρόμο μπροστά μας μέχρι το χωριό Αμπελιώνα. Έτσι, ξεκινήσαμε και πάλι. Οι αλλαγές του τοπίου διαδέχονταν η μία την άλλη. Άρχισε μια μικρή ανηφόρα, μέσα σε ένα μικρό δασάκι. Περπατήσαμε μέσα από πολλά χωράφια, χωρισμένα με μάντρες, αλώνια σε σχετικά καλή κατάσταση και μισογκρεμισμένα αγροτόσπιτα –αν μπορούσαμε να μιλήσουμε μαζί τους, άραγε πόσα πράγματα θα μαθαίναμε για τον τότε τρόπο ζωής, καλλιέργειας, και επικοινωνίας-. Τα μάτια μας δε χόρταιναν να εντυπωσιάζονται από το μεγαλείο της φύσης. Όμορφα ξέφωτα που κάποτε έσφυζαν από τους αγρότες, καλλιεργώντας τη γη τους. Ξαφνικά ξεπρόβαλλε και ένα μικρό ποτάμι, που καθώς το διασχίζαμε, απολαύσαμε τη χαρακτηριστική μουσική του γάργαρου νερού. Μα τι μαγεία είναι αυτή… Τι χρυσαφένια χρώματα! Το μονοπάτι μας έβγαλε στο καστανόδασος. Ήταν στρωμένο με ένα παχύ χαλί από φύλλα καστανιάς. Τα καφεκόκκινα χρώματα δημιουργούσαν ένα μοναδικό χειμωνιάτικο τοπίο. Κορμοί δέντρων που με το πέρασμα χρόνων είχαν δημιουργήσει συμπλέγματα απαράμιλλης ομορφιάς. Έπειτα από τετράωρη πορεία, φτάσαμε στο χωριό Αμπελιώνα, περίπου μετα τις τρεις. Ο Γιώργος έκανε πρόταση να συνεχίσουμε για Νέδα –διαδρομή περίπου 2 ωρών-, αλλά όλοι μαζί, λόγω της προχωρημένης ώρας και του καιρού, αποφασίσαμε να μη την κάνουμε. Είχαμε μια ώρα για να περιπλανηθούμε στο χωριό, ή να καθίσουμε στη μοναδική ταβέρνα για φαγητό ή καφέ. Το χωριό έχει πανέμορφα πετρόκτιστα σπίτια, ξενώνες, και οι δρόμοι του είναι όλοι λιθόστρωτοι. Ένα χωριό που ο κάθε επισκέπτης δεν ξεχνά. Η εξόρμησή μας τελείωσε κάπου εδώ. Ναι! Ήταν τόσο όμορφη! Κάθε προορισμός έχει κάτι διαφορετικό από τον άλλο, κάτι που θα θυμάσαι για πάντα, και όλα αυτά μπορείς να τα βιώσεις και να τα γνωρίσεις μέσα από τον Ε.Ο.Σ. Καλαμάτας.
Ευχαριστούμε το σύλλογο για την ευκαιρία που μας δίνει να γνωρίζουμε τις ομορφιές του τόπου μας, που μόνοι μας δε θα μαθαίναμε ποτέ.
Ευχαριστούμε για την τιμή να γράψουμε το τελευταίο άρθρο του 2018.
Σας ευχόμαστε καλές γιορτές με υγεία, δύναμη, και το 2019 να είναι καλύτερο, ειρηνικό, και γεμάτο με καινούριες εξορμήσεις, ορειβατικές, πεζοπορικές και αναρριχητικές.
Με εκτίμηση, τα μέλη του Ε.Ο.Σ.
Αγγελική Τζαβάρα, Μαρία Αγγελή
2018-12-19 10:12:35