Ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία…. Ένα βουνό που δε χρειάζεται συστάσεις…
Θα αρκεστούμε απλά να υπενθυμίσουμε ότι είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και το δεύτερο σε ύψος βουνό στα Βαλκάνια, έχει έκταση 600τετραγωνικά χιλιόμετρα, μέση διάμετρο 25χλμ. ενώ ο σχεδόν κυκλικός, ορεινός του όγκος βρίσκεται στα όρια της Θεσσαλίας (σύνορο των νομών Πιερίας και Λαρίσης) με τη Μακεδονία. Για περισσότερες όμως πληροφορίες… Βικιπαίδεια!
ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΟΣ!
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ο ΕΟΣ Καλαμάτας, πάντα πιστός στο πρόγραμμά του, διοργάνωσε εξόρμηση στον Όλυμπο. Η συμμετοχή παροιμιώδης. Tην Παρασκευή 29 Ιουλίου, 42 άτομα συγκεντρωθήκαμε στα γραφεία του συλλόγου, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και αναχωρήσαμε για το πολυπόθητο βουνό. Οι ώρες πολλές, η καλή διάθεση ανεξάντλητη και κάπως έτσι φτάσαμε στο Λιτόχωρο. Στην τοποθεσία Αγ. Διονύσιος κατασκηνώνουμε άλλοι κάτω από τα αστέρια –πιο ρομαντικοί– και άλλοι μέσα στις σκηνές. Δεν έλειψαν κατά τη διάρκεια της διαμονής μας οι επισκέψεις από μικρά ζωάκια της φύσης που έδωσαν μια ξεχωριστή νότα στη ρομαντική αυτή νύχτα…
Σάββατο 30 Ιουλίου.
Πρωινό ξύπνημα με τυμπανοκρουσίες. Ωσάν πειθήνιοι στρατιώτες μαζεύουμε σκηνές, ετοιμάζουμε σακίδια και αναχωρούμε προς το σημείο εκκίνησης… Να’μαστε λοιπόν στην Γκορτσιά. Και εδώ θυμάται κανείς το τραγούδι των Θεοδωράκη και Μπιθικώτση Η ΖΩΗ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ… Όχι όμως με σημαίες και ταμπούρλα αλλά με τα ορειβατικά σακίδια στην πλάτη… Ξεκινάμε από υψόμετρο 1100μ. για να καταλήξουμε στα 2697μ. για αρχή…
Η διαδρομή ανηφορική αλλά η θέα μαγευτική… Ένα φαρδύ μονοπάτι με πυκνή βλάστηση εκατέρωθεν ολοσκέπαστο από τις διακλαδώσεις των μαυρόπευκων και μακεδονίτικων ελάτων μας προφυλάσσει από τις δυνατές ακτίνες ηλίου δίνοντάς μας την ευκαιρία να απολαύσουμε περισσότερο τη διαδρομή…
Πρώτη μεγάλη στάση… Πετρόστρουγκα. Εχουμε ήδη φτάσει στα 1925μ. Ένα καταφύγιο σωτήριο για ανάπαυλα ενώ μια αυτοσχέδια κούνια ανάμεσα στα δέντρα περιμένει τους οδοιπόρους να ξαποστάσουν στο κάθισμά της.
Φεύγοντας από Πετρόστρουγκα, το δάσος με τα υπεραιωνόβια ρόμπολα μας εγκαταλείπει και τη θέση του διαδέχεται το αλπικό τοπίο με διάσπαρτα σπάνια αγριολούλουδα. Απόκρημνοι, ορεινοί και επιβλητικοί όγκοι μέσα σε ένα σύννεφο ουράνιου καπνού που συντροφεύουν το διάβα μας ανταμείβουν και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη. Καθώς αντικρίζουμε από μακριά το οροπέδιο των Μουσών μία συγκίνηση κατακλύζει την ψυχή μας. Ένα αχανές λιβάδι από χαμηλή βλάστηση με εναλλασσόμενα επίπεδα εκτείνεται μπροστά μας και μας μαγεύει. Στο βάθος ορθώνεται επιβλητικός ο βράχος του Στεφανιού, ο επονομαζόμενος Θρόνος του Δία, πάνω στον οποίο μπορεί με άνεση να διακρίνει κανείς την μορφή του Δία να αγναντεύει το οροπέδιο των Μουσών. Άφιξη στο καταφύγιο «Γιόσος Αποστολίδης». Υψόμετρο 2697μ. Εδώ τελειώνει η ανάβαση για ελάχιστα μέλη του συλλόγου καθώς, έπειτα από ολιγόωρη στάση, δύο ομάδες ετοιμάζονται να κατακτήσουν –άλλοι για πρώτη, άλλοι για πολλοστή φορά– τις υψηλότερες κορυφές του Ολύμπου, το Στεφάνι (2909μ.) και τον Μύτικα (2918μ.). Οι προσπάθειες και των 30 περίπου μελών στέφονται με απόλυτη επιτυχία. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους!
Η επιστροφή από τις κορυφές μας βρίσκει να ανταμώνουμε με ορειβάτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας και να εξερευνούμε μικρότερες γειτονικές κορυφές του Προφήτη Ηλία (2802μ.) και της Τούμπας (2801μ.) λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα προς τέρψιν των οφθαλμών. Ώρα δεκάτη και μισή… τα φώτα στο καταφύγιο σβήνουν για να ανάψουν τα φώτα της ψυχής καθώς τα βλέμματα στρέφονται στον έναστρο ουρανό απαλλαγμένο από κάθε μορφή φωτορύπανσης. Ο Γαλαξίας μας διαγράφει έντονα την πορεία του στον ουράνιο θόλο ανάμεσα στους αστερισμούς της Ανδρομέδας, της Κασσιόπης, του Σκορπιού, του Κενταύρου και πληθώρας άλλων.
Ώρα για ύπνο. Μας περιμένει η πορεία της επιστροφής και η ξεκούραση είναι απαραίτητη!
Κυριακή 31 Ιουλίου, ώρα έκτη πρωινή!
Έγερσις για την ανατολή του ηλίου. Καθώς ο ήλιος ξεπροβάλλει δειλά ανάμεσα στους ορεινούς όγκους που αντικρύζουν τον Προφήτη Ηλία μεταξένιες, πορφυρές, κεραμιδόχρωμες ακτίνες αγκαλιάζουν ζεστά την κατακόρυφη πλευρά του Στεφανιού σημαίνοντας την αυγή μιας νέας ημέρας.
Ορειβατικά σακίδια στην πλάτη και ξεκινάμε!
Κατευθυνόμαστε προς το μονοπάτι που οδηγεί στον Μύτικα για να ακολουθήσουμε τη διαδρομή «Κοφτό» με προορισμό το καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» και στη συνέχεια να βγούμε στην τοποθεσία «Πριόνια».
Μία κατηφορική, πετρώδης διαδρομή για γερά γόνατα αλλά άκρως συναρπαστική. Μόνο δέος και αγαλλίαση μπορεί κανείς να νιώσει πεζοπορώντας στην καρδιά των ορεινών αυτών ογκόλιθων που απλώνουν τις πλαγιές τους χαλί στους οδοιπόρους. Κατά μήκος της διαδρομής πέπλο λευκό στολίζει ακόμη ορισμένες χαράδρες, με τον ορειβάτη να αναρωτιέται σε ποια εποχή του χρόνου βρισκόμαστε..
Η άφιξη στο καταφύγιο είναι λυτρωτική. Απαραίτητη στάση για νερό, καφέ, ξεκούραση καιιιιι συνεχίζουμε… Από εδώ και πέρα το τοπίο αλλάζει.. Αφήνουμε πίσω μας τις βραχώδεις εκτάσεις και διασχίζουμε το μονοπάτι που είναι κατάφυτο από πυκνά πεύκα σε συνδυασμό με οξυές και έλατα για να καταλήξουμε στις πηγές του ποταμού Ενιπέα και τον φυσικό καταρράχτη περιστοιχισμένο από δεντρόφυτη βλάστηση. Έπειτα από μια βουτιά στα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κρυστάλλινα νερά του στάση για φαγητό και επιβίβαση στο λεωφορείο.
Γεμάτοι από καινούριες εικόνες, νέες εμπειρίες και ατέλειωτες ώρες μέσα στη φύση, επιστρέφουμε στην αφετηρία μας πιο πλούσιοι από ποτέ.
Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους δύο αρχηγούς της εξόρμησης, τον Ηλία Γιαννακόπουλο και τον Γιώργο Στεφανούρη για την άριστη διοργάνωση της εξόρμησης αλλά και για την αμέριστη και αγόγγυστη βοήθεια που παρείχαν σε όσα μέλη τη χρειάστηκαν.
Ποτέ οι λέξεις δεν αρκούν, δεν φτάνουν να αποδώσουν στο ελάχιστο το μεγαλείο της φύσης όπως αυτό ξεδιπλώνεται στο διάβα μας. Εάν σας αρέσει η ορειβασία, σας περιμένουμε να ανακαλύψουμε μαζί ξανά και ξανά τη μαγεία του Ολύμπου…
Φωτεινή Παπαδημητροπούλου
Μέλος του ΕΟΣ Καλαμάτας
2022-08-09 04:10:11