Το Σαββατοκύριακο 12-13 Οκτωβρίου 2024, ο Ορειβατικός Σύλλογος Καλαμάτας πραγματοποίησε εξόρμηση σε δυο από τα πιο όμορφα νησιά του αργοσαρωνικού, την Ύδρα και τις Σπέτσες, με στόχο την «κατάκτηση του ‘Έρωτα».
Είναι άραγε αρκετή μια πεζοπορία για να κατακτηθεί ο «Έρωτας»;
Μόνο αν επισκεφτεί κανείς την Ύδρα αυτό είναι εφικτό και για μας ο στόχος επετεύχθη, αφού προορισμός μας ήταν η πεζοπορία προς την ψηλότερη κορυφή της Ύδρας με την γεμάτη συμβολισμούς ονομασία: «Έρως».
Φτάνοντας νωρίς το πρωί του Σαββάτου στο λιμάνι της Χώρας της Ύδρας, ένα λιμάνι που φαντάζει σαν πίνακας ζωγραφικής με τα χρώματα της ιστορίας του κορνιζωμένος στο γαλάζιο της θάλασσας καθώς το προσεγγίζει ο επισκέπτης.
Εντυπωσιασμένοι από την γραφικότητα του οικισμού, παραμερίσαμε την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα του νησιού και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας που ήταν η ανάβαση στην κορυφή Έρως, την υψηλότερη κορυφή-βουνό της Ύδρας με υψόμετρο 588 μέτρα.
Περνώντας μέσα από τον γραφικό οικισμό της Ύδρας, είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τα επιβλητικά αρχοντικά σπίτια που δεσπόζουν αγέρωχα και την Εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου, πολιούχος του νησιού.
Ακολούθως, διασχίζοντας το πανέμορφο πευκοδάσος απο ένα εντυπωσιακό καλντερίμι βρεθήκαμε στην πύλη της Μονής του Προφήτη Ηλία, εκεί όπου ο Προφήτης με ανοιχτές τις αγκάλες καλωσορίζει κάθε επισκέπτη με την επιβλητική ματιά του που ζωντανεύει μέσα από το ψηφιδωτό που στολίζει την πύλη.
Η Μονή του Προφήτη Ηλία χτισμένη το 1815 από αγιορείτες μοναχούς συμμετείχε ενεργά στην Επανάσταση του 1821. Στα κελιά της Μονής, μετά τη σύγκρουση του με τον Υδραίο πρόεδρο του Εκτελεστικού Γ. Κουντουριώτη, φυλακίστηκε το 1825 για τέσσερις μήνες ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Μετά από την επίσκεψη μας στην Μονή συνεχίσαμε την ανοδική κατεύθυνση μας προς την κορυφή Έρως. Έπειτα από ανηφορική και ευχάριστα κοπιαστική πορεία, η κορυφή του «Έρωτα» μας αντάμειψε με την μοναδική πανοραμική θέα του νησιού που σε κυριεύει. Εκεί ο επισκέπτης νιώθει ότι δεν είναι τυχαία η ονομασία της κορυφής.
Τι άλλο άραγε μαρτυρά η αιώνια προσευχή του βουνού προς τον ουρανό από τον έρωτα της φύσης για το θείο και το ουράνιο;
Η άφατη ομορφιά του Αργοσαρωνικού Κόλπου και του Μυρτώου Πελάγους που αστραφτοκοπά 600μ. χαμηλότερα, ένας υψιπετής εναγκαλισμός στο άπειρο, θάμβος της δημιουργίας και στην απεραντοσύνη του ωραίου, όπως αναφέρουν κάποιοι ταξιδιωτικοί οδηγοί.
Η επομένη ημέρα μας βρήκε στις Σπέτσες, πεζοπορία μέσα από όμορφο πευκοδάσος προς τον Πρ. Ηλία, το ψηλότερο σημείου νησιού για να ανταμειφθούμε με την επιβλητική θέα που μας χάρισε το βουνό.
Έπειτα από την εθιμοτυπική φωτογράφηση και διασχίζοντας το ψηφιδωτό της φύσης του νησιού, καταλήξαμε να γευόμαστε την κοσμοπολίτικη πλευρά του βολτάροντας στα βοτσαλωτά δρομάκια της Χώρας των Σπετσών θαυμάζοντας τα νεοκλασικά αρχοντικά.
Αργά το απόγευμα όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής, με θλίψη για το εφήμερο του ταξιδιού μα και με πολύτιμες αναμνήσεις που δημιουργήσαμε, αφήσαμε πίσω την ιστορική πλατεία της Ντάπιας με τα κανόνια και το ορειχάλκινο άγαλμα της καπετάνισσας Μπουμπουλίνας που στέκει εκεί για να θυμίζει την αξία των αγώνων.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας που μας δίνει τη δυνατότητα να εξερευνούμε τα εξωτερικά τοπία που χαράζουν τις γραμμές τους κι αφήνουν τα χρώματά τους στα μέσα τοπία της ψυχής μας.
Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος
Φωτογραφίες από την εξόρμηση μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ