Η προσηλιακή μέσα Μάνη καλύπτει την ανατολική πλευρά της χερσονήσου της Μάνης, από τον Κότρωνα μέχρι το Ταίναρο, έχοντας απρόσκοπτη θέα προς το Λακωνικό κόλπο. Η επιμήκης αυτή ζώνη περιορίζεται γεωγραφικά ανάμεσα στην κορυφογραμμή του Σαγγιά και το πέλαγος, το όριο του οποίου είναι μια αλληλουχία από βραχώδεις, γυμνές και άγονες πλαγιές που καταλήγουν σε απόκρημνες και απρόσιτες ακτές, όπου κρύβονται μικρές γραφικές βοτσαλοπαραλίες. Παραδοσιακά χωριουδάκια, παλιά λιθόστρωτα μονοπάτια, κάστρα, αρχαιολογικοί χώροι και οχυρωματικοί οικισμοί, συνθέτουν ένα μοναδικό περιβάλλον, μείγμα άγριας ομορφιάς και ανεπιτήδευτης αυθεντικότητας, όπου το αυστηρό ορεινό τοπίο αγκαλιάζεται με το μπλε της θάλασσας.
Η περιοχή διαθέτει ένα πλούσιο δίκτυο πεζοπορικών διαδρομών που ακολουθούν τα παλιά μονοπάτια, τα οποία ένωναν τους οικισμούς και τα χωριά. Σε κάθε βήμα τους μακριά από την κλασική, πολυσύχναστη οδική διαδρομή, οι φυσιολάτρες πεζοπόροι διαβαίνοντας τα πάμπολλα πετρόκτιστα καλντερίμια, αντικρίζοντας τους ευθυτενείς πολεμόπυργους και τα χαρακτηριστικά πυργόσπιτα, προσεγγίζοντας μοναστήρια – οχυρά, παμπάλαιες εκκλησίες με εκπληκτικές τοιχογραφίες και αρχαίες θέσεις με πλούσια ερείπια του χθες, αφουγκράζονται τη μακραίωνη ιστορία, τον αυθεντικό πολιτισμό και την ατίθαση ψυχή του τόπου.
Σ’ αυτή την τραχιά, άνυδρη και σκληρή γη, τη συνοδευμένη από το μύθο και τη γοητεία του παρελθόντος, είχαμε την ευκαιρία να πεζοπορήσουμε μέλη και φίλοι του ΕΟΣ Καλαμάτας, την Κυριακή 16 Ιουνίου 2024, πραγματοποιώντας ορεινή διάσχιση στο αρχαίο μονοπάτι του 2ου π.Χ. αιώνα που συνδέει το Νύφι (γραφικό μανιάτικο χωριό του Δήμου Ανατολικής Μάνης) με την περιτοιχισμένη και εντυπωσιακά διακοσμημένη με ωραίες, ξεθωριασμένες αγιογραφίες, αλλά ακατοίκητη –πλέον- Βυζαντινή Ιερά Μονή (παλαιότερη του 16ου αιώνα) Κοιμήσεως της Παναγίας του Κουρνού (από το κρουνός, αφού αναβλύζει νερό) και το οροπέδιο στην αρχαία θέση «Κιόνια» ή «Βασιλικές Πέτρες», με διάσπαρτα ερείπια της αρχαίας πολιτείας της Αιγίλας όπου, σύμφωνα με τον Παυσανία, υπήρχε ναός της Δήμητρας.
Τέσσερις ώρες πορείας σε ένα απαιτητικό πεδίο (τραχύ και επικλινές), υπό δύσκολες καιρικές συνθήκες (με ασυνήθιστα υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες), ήταν μια δοκιμασία για τις αντοχές μας, όμως μας αποζημίωσαν με το παραπάνω, το ειδυλλιακό τοπίο σε όλη τη διαδρομή, με εκπληκτική θέα στο Λακωνικό κόλπο, τη χερσόνησο του Καβομαλιά, την Ελαφόνησο, τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, αλλά και η αναζωογονητική βουτιά στα βαθιά, κρύα και πεντακάθαρα, γαλαζοπράσινα νερά της μεγάλης φυσικής παραλίας Χαλικιά του Βάττα, κάτω από το Φλομοχώρι, αργά το απόγευμα, μετά το πέρας της διαδρομής.
Αριστέα Κυριαζή, Μέλος του ΕΟΣ Καλαμάτας
Φωτογραφίες από την εξόρμηση μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ