Η πεζοπορία ξεκίνησε νωρίς από το χωριό Τραχήλα της Δυτικής Μάνης. Ποιος όμως δεν έχει εξιστορήσει την ομορφιά της Μάνης. Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη φωτιά. Σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια. Σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του. Σφίγγει τα δόντια! σύμφωνα με τον Γιάννη Ρίτσο αλλά και ο Κωστής Παλαμάς παρομοιάζει την απόκρημνη ομορφιά της με τους κατοίκους της, αναφέροντας σε στίχους του στο έργο του η Φλογέρα του Βασιλιά “Να κι οι Μανιάτες! Κι είν’ όπως είναι οι βράχοι τους και σουβλεροί κι ολόρθοι, και ολόγυμνοι και απάτητοι και ξεμοναχιασμένοι”.
Αφού διασχίσαμε γραφικά καλντερίμια, ύστερα από πολύωρη πεζοπορία καταφθάσαμε στο πετρόκτιστο εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου, όπου αισθανθήκαμε ιδιαίτερη κατάνυξη. Η μυρωδιά του φασκόμηλου ήταν η κυρίαρχη αίσθηση που είχαμε οι παρευρίσκοντες της συγκεκριμένης πορείας. Το δύσβατο και απόκρημνο μονοπάτι μας οδήγησε στο χωριό Θαλάμες. Η στάση που πραγματοποιήσαμε στην ταβέρνα ‘’Πλάτανος’’ μας αποζημίωσε με τον δέοντα τρόπο απολαμβάνοντας παραδοσιακά μανιάτικα πιάτα όπως ομελέτα με άγρια σπαράγγια και καρυδόπιτα με παγωτό. Εκεί, συναντήσαμε ένα ακόμη γραφικό εκκλησάκι την Αγία Παρασκευή.
Αφού γεμίσαμε μπαταρίες και ανανεωθήκαμε ξεκινήσαμε την κατάβαση προς το χωριό Τραχήλα που αποτελούσε επίνειο της Λαγκαδάς κυρίως μετά τον 19ο αιώνα, αποτελούσε την βάση του διαμετακομιστικού εμπορίου με τα ορεινά χωριά και θαλάσσιος συγκοινωνιακός κόμβος. Αποτελεί ένα γραφικό ψαροχώρι με αρχαιοπρεπές όνομα που οφείλεται στην σπάνια αρχιτεκτονική του εδάφους, αφού όλο το χωριό είναι κτισμένο πάνω σε σπηλιές. Αν και το μονοπάτι ήταν σχετικά εγκαταλελειμμένο, κατορθώσαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα να το διασχίσουμε. Η κατάληξη της πεζοπορίας ήταν στην απόκρημνη παραλία της Τραχήλας, όπου απολαύσαμε όλη η ομάδα του ορειβατικού συλλόγου ένα δροσιστικό μπάνιο.
Άννα Νίκα
2022-06-29 04:49:07