Πρώτη φορά με τον ΕΟΣ Καλαμάτας (και σίγουρα όχι η τελευταία) σε μια διαδρομή γεμάτη προκλήσεις!!!
Το ραντεβού μας νωρίς το πρωί της Κυριακής. Μπαίνουμε λοιπόν στα βανάκια του συλλόγου και μετά από μία ώρα περίπου, φτάνουμε στη θέση Ριζανά, από όπου και ξεκίνησε η πορεία μας.
Αρχικά ακολουθήσαμε μια ρεματιά, περάσαμε από τη θέση Περιστερία και μετά από περίπου μια ώρα πεζοπορίας ξεκίνησε η ανάβαση. Και τι ανάβαση! Συνολικά 1000 μέτρα υψομετρικής διαφοράς σε περίπου 3 ώρες πορείας!
Το μονοπάτι στην αρχή του ήταν σχεδόν κλεισμένο από φρύγανα και πουρνάρια, έτσι έπρεπε να πηγαίνουμε ψάχνοντας, να προχωράμε αργά και μέσα από την πυκνή βλάστηση. Ευτυχώς που έμπειρα μέλη της ομάδας ήταν εφοδιασμένοι με πριόνια και ψαλίδια και έκαναν μία υποτυπώδη διάνοιξη του μονοπατιού, αλλιώς ποιος ξέρει πόσα ακόμα σημάδια θα είχαν αφήσει τα πουρνάρια πάνω μας! (Ο ΕΟΣ Καλαμάτας υπόσχεται πως θα επιστρέψει για να ανοίξει και να σηματοδοτήσει το μονοπάτι στο κοντινό μέλλον).
Μετά τα πουρνάρια, συνεχίσαμε (ουσιαστικά σκαρφαλώσαμε) στο αλπικό κομμάτι της διαδρομής, με συνεχόμενη μεγάλη κλίση μέχρι την κορυφή(!), πάνω σε πέτρες και δίπλα από κυλιόμενες πέτρες (σάρες). Δυνατή εμπειρία σίγουρα!
Την περισσότερη ώρα της διαδρομής είχε ελαφριά συννεφιά γεγονός που μας βοήθησε στην ανάβαση αλλά καθώς αρχίσαμε να πλησιάζουμε προς την κορυφή ο καιρός έκλεισε και η ομίχλη δεν μας επέτρεψε να δούμε τη θέα στην ανατολική πλευρά του Τραγοβουνίου. Τουλάχιστον μεχρι τότε χαρήκαμε τη θέα των γύρω κορυφογραμμών (Καλάθι και Αλτομιρά, Παξιμάδι μέχρι Νεραϊδοβούνα, Ξεροβούνα, και λίγο από τον Πενταδάχτυλο).
Κατεβαίνοντας ακολουθήσαμε άλλη διαδρομή, γύρω από το βουνό, περνώντας από σημεία που πριν τις φωτιές του 2007 ήταν πυκνό (και κατά ομολογία πολλών, πανέμορφο) δάσος. Τα σημάδια της φωτιάς ήταν ακόμα εκεί, όπως και τα σημάδια της αναγέννησης του (ακόμα και αργής): πολλά μικρά πευκάκια και λιγότερα ελατάκια, δίπλα στη ρίγανη, τη λαγορίγανη, τη μέντα, τις τσαγιές και τις άγριες τριανταφυλλιές. Πολύ όμορφη διαδρομή στην καρδιά του Ταϋγέτου, που μας οδήγησε πίσω στο σημείο που είχαμε αφήσει τα αμάξια.
Μετά από περίπου οχτώμιση ώρες πορείας πήραμε το δρόμο της επιστροφής, κουρασμένοι αλλά και γεμάτοι εικόνες!
Κάποιος συνοδοιπόρος είπε πως αν έχεις ανέβει στο Τραγοβούνι, μπορείς να πας παντού! Σίγουρα άξιζε τον κόπο!
Μαριάννα Μπαγιαμπού
Για να δείτε φωτογραφίες απο τις εξορμήσεις μας πατήστε εδώ
2020-09-23 04:46:50